Αλέκα Κανελλίδου: Το να μένεις σε ένα γάμο που δεν προχωράει είναι κακό και για τα παιδιά

Την Αλέκα Κανελλίδου και τον γιο της Γιάννη Γιαννουσάκη, υποδέχτηκε στο «The 2Night Show» ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, με την γνωστή ερμηνεύτρια να μιλά για τη στιγμή που ο πατέρας της τη γνώρισε στον Μίμη Πλέσσα, τις μνήμες της από τον Δάκη και τον Δημήτρη Μητροπάνο αλλά και για ποιο λόγο δεν μπορεί να ερμηνεύσει στο γιο της το αγαπημένο του τραγούδι. Επιπλέον, ο Γιάννης Γιαννουσάκης αναφέρεται στη συνεργασία με τη μητέρα του και στο αγαπημένο του τραγούδι.

Η Αλέκα Κανελλίδου ανέφερε αρχικά στο «The 2Night Show» πως «Το “Crazy Girl» την ακολουθεί εκατομμύρια χρόνια. «Όταν το τραγούδησα, ούτε κατάλαβα τι έκανα τότε. Με πήρε ο πατέρας μου από το χέρι, με πήγε στο στούντιο του Φίνου, που ήταν ο Μίμης Πλέσσας και έγραφε με την ορχήστρα του.

Του είπε ο πατέρας μου ότι τραγουδάω ξένα μέσα στο σπίτι, “δεν κάνει τίποτα άλλο”. Τη Ζωή Λάσκαρη τη γνώρισα αργότερα, τότε ήταν μια ντίβα. Τη γνώρισα αργότερα και ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα, όπως η Έλενα Ναθαναήλ, που την ήξερα».

Μιλώντας για τον γιο της και το πώς τον μεγάλωσε ως χωρισμένη μητέρα, η Αλέκα Κανελλίδου δήλωσε ότι «Ο Γιάννης είναι το τυχερό μου αστέρι και ο άντρας της ζωής μου. Όταν μεγαλώσεις και φτάσεις στην ηλικία που είμαι εδώ, λες: “Τι είναι αυτό που έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μου, με την έννοια να ζήσω και να θέλω να προχωρήσω και να δώσω;” Το παιδί σου’. Χώρισα όταν ο Γιάννης ήταν 4 ετών, μιλάμε για τη δεκαετία του ’80, ήμουν οικονομικά αυτόνομη, δούλευα, μπορούσα να ζήσω το παιδί μου κι έτσι και έγινε. Ήμουν φίλη με τον πρώην άντρα μου, μέχρι που έφυγε από τη ζωή. Η καλή σχέση δύο ανθρώπων που χωρίζουν, είναι ο,τι καλύτερο μπορείς να προσφέρεις στα παιδιά σου, γιατί από την άλλη, το να μένεις σε έναν γάμο, ο οποίος δεν προχωράει, δεν είναι μόνο για εσένα κακό αλλά και για τα ίδια τα παιδιά».

Στη συνέχεια, ο Γιάννης Γιαννουσάκης εξομολογήθηκε πως «Ρώτησα τη μητέρα μου γιατί δεν τραγουδάει live το τραγούδι “Πώς φτάσαμε ως εδώ”, που έχει γράψει η νονά μου, Νίνα Ζαχά, και έλεγε με τον Δάκη. Μου είπε να πάω να το πούμε μαζί κι έτσι ξεκίνησε η πρώτη φορά που τραγουδήσαμε μαζί στη σκηνή. Την ρώτησα πριν από περίπου ένα χρόνο. Όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι δεν τσακωθήκαμε ποτέ. Στην εφηβεία ήρθαμε σε ρήξη, γιατί δεν ήμουν και πολύ ήσυχο παιδί. Αυτό όμως που έχω να πω είναι ότι μου έδειχνε πάντα εμπιστοσύνη και αυτό ήταν πολύ βασικό στη σχέση μας. Δεν περνούσα ποτέ από συγκεκριμένο έλεγχο, ήταν ελαστική».

Όσον αφορά το διαχωρισμό στα είδη μουσικής αλλά και τις μεγάλες της συνεργασίες, η Αλέκα Κανελλίδου υπογράμμισε πως «Υπάρχουν κουλτουριάρικα και τέτοια. Ο καθένας βάζει δική του ετικέτα. Εγώ θα τραγουδήσω ένα τραγούδι κουλτουριάρικο που μου αρέσει και μετά θα πω και τον Καρδάρα και τον Τσιτσάνη και ο,τι μου αρέσει. Μόνο στο μάτι δεν ήθελα να μου πετάνε γαρίφαλα, μου έχουν πετάξει λουλούδια στη δουλειά. Στους χώρους που τραγουδούσα, όταν ξεκινήσαμε στην “Αθηναία” με τον Δάκη, δεν πετούσαν λουλούδια, δεν υπήρχαν. Όταν ξεκινήσαμε με τον Δακή τραγουδούσαμε ο,τι μας άρεσε από ξένη μουσική και ο κόσμος χόρευε. Περνούσαμε θεϊκά, ξημέρωνε και γυρνούσαμε σπίτι».

Στη συνέχεια, ο γιος της ανέφερε πως «Θυμάμαι πολύ έντονα τον Γιάννη Πουλόπουλο αλλά αυτό που μου έχει μείνει είναι το σχήμα με τον Δημήτρη Μητρπάνο, τη Λίτσα Διαμάντη και τον Κώστα Μπίγαλη στα Νέα Δειλινά», με την Αλέκα Κανελλίδου να σημειώνει πως «Δεν έχω δουλέψει στα μεγάλα σχήματα. Στον Διογένη τη δεκαετία του ’80 ήμασταν δύο-τρεις τραγουδιστές και μετά δούλεψα μια χρονιά όταν είπαμε με τον Δημήτρη Μητροπάνο τα ‘Δίδυμα Φεγγάρια” και έπρεπε να βγάλουμε αυτό το τραγούδι στη σκηνή, γιατί ήταν μεγάλη επιτυχία. Δεν είχα ξενοδουλέψει σε τόσο μεγάλο χώρο. Από τον κόσμο υπήρχε ένα είδος όχι αδιαφορίας, αλλά ο κόσμος φώναζε, μίλαγε και έτρωγε. Εγώ δεν τα ήξερα αυτά. Αυτός που ξέρει πάει πιο νωρίς, τρώει και μπορεί να απολαύσει το πρόγραμμα χωρίς να σκέφτεται ότι μπορεί να πειράξει τον καλλιτέχνη».

Επιπλέον, η Αλέκα Κανελλίδου δήλωσε πως «Το αν ήμουν ωραία γυναίκα δεν είναι κάτι που το πούλησα. Όλες οι νέες γυναίκες είναι όμορφες. Πήρα αγάπη αλλά και ζήλια, λόγω δουλειάς. Συμβαίνουν αυτά αλλά κάποια στιγμή έφευγα, δεν υπάρχει άλλη ασφάλεια. Έκανα λίγους αλλά καλούς φίλους, πάντα μακριά από το επάγγελμα. Δεν έχω σχέση με το επάγγελμα. Αυτή τη στιγμή ένας άνθρωπος που αγαπάω πάρα πολύ και που γνώρισα πριν τρία χρόνια είναι η υπέροχη Αλεξάνδρα Παλαιολόγου. Ο Δάκης ήταν φίλος μου από μικρός. Νομίζω ότι οι άνθρωποι, όταν δουλεύουν μαζί, κάνουν παρέα, νομίζουν ότι έχουν βρει καινούριους φίλους και μόλις τελειώσει η παράσταση ή οτιδήποτε κάνουν μαζί, χάνονται».

«Το αγαπημένο μου τραγούδι από αυτά που έχει πει η μητέρα μου το έχει γράψει πάλι η μαμά μου αλλά δεν το λέει ποτέ. Λέγεται “Μόνη” και μου αρέσει πάρα πολύ αλλά δεν το λέει ποτέ» εξομολογήθηκε ο Γιάννης Γιαννουσάκης.