Dept Q: Μια νουάρ ιστορία που δεν μπορείς να σταματήσεις να παρακολουθείς

Το σκανδιναβικό νουάρ, λογοτεχνικό είδος που άνθισε τη δεκαετία του ’90, μεταφέρθηκε στη μικρή και μεγάλη οθόνη, επηρεάζοντας σειρές όπως το Broadchurch και το Top of the Lake, ενώ ενέπνευσε αγγλόφωνα ριμέικ, από το Wallander του Κένεθ Μπράνα ως τις μεταφορές των The Bridge και The Killing. Σήμερα, η έλξη προς την ηθική σκοτεινιά συνεχίζεται, και το Dept Q ανανεώνει το είδος με μια νέα, ζοφερή υπόθεση.

Ο Καρλ Μερκ (Μάθιου Γκουντ) είναι ένας κακοχρήσμων ντετέκτιβ που φτάνει στη σκηνή ενός φόνου μαζί με τον συνεργάτη και καλύτερό του φίλο, Τζέιμς Χάρντι (Τζέιμι Σάιβς). Μέσα σε δευτερόλεπτα, πέφτουν θύματα ενέδρας: ο Χάρντι μένει μόνιμα ανάπηρος, και ο Μερκ παλεύει με βαριά μετατραυματική διαταραχή.

Η προϊσταμένη του, η κυνική Μόιρα Τζέικομπσον (Κέιτ Ντίκι), τον υποβαθμίζει σε ένα υπόγειο γραφείο όπου διοικεί την “Υποδιεύθυνση Q”, μια ομάδα περιθωριοποιημένων μελών της αστυνομίας που καλούνται να ερευνούν ανεξιχνίαστες υποθέσεις. Στο πλευρό του Μερκ βρίσκονται ο πρώην Σύρος αστυνομικός Άκραμ (Αλεξέι Μάνβελοφ) και η ενθουσιώδης δόκιμος Ρόουζ (Λία Μπερν).

Η πρώτη σκέψη αφορά την εξαφάνιση της δυναμικής εισαγγελέως Μέριτ Λίνγκαρντ (Κλόι Πίρι) από ένα πλοίο πριν από μερικά χρόνια – ένα μυστήριο που οδηγεί σε πολύ πιο σκοτεινά μονοπάτια.

Η σειρά βασίζεται στα μυθιστορήματα του Δανού συγγραφέα Γιούσι Άντλερ-Όλσεν, τα οποία έχουν ήδη γνωρίσει μεγάλη επιτυχία ως κινηματογραφικές παραγωγές στη Δανία. Η μεταφορά του Netflix, με τη Σκωτία ως σκηνικό, θυμίζει τη στήσιμο του Slow Horses της Apple, με τον Μερκ να θυμίζει το κλασικό “χαλασμένο μπάτσο” που μισεί τον εαυτό του και τον κόσμο περίγυρα του.

Η ερμηνεία του Μάθιου Γκουντ είναι εντυπωσιακή: εναλλάσσεται ανάμεσα στη γοητεία και τη σαπίλα, αποδίδοντας έναν χαρακτήρα διαλυμένο αλλά ικανό. Δίπλα του, ξεχωρίζουν οι Μαρκ Μπόναρ και Κέλι Μακντόναλντ, σε ένα καστ που στέκεται με σταθερότητα.

Το σενάριο υπογράφουν ο Σκοτ Φρανκ (The Queen’s Gambit) και η Τσάντνι Λακάνι (Vigil), και βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της σειράς, The Keeper of Lost Causes. Οι διάλογοι – πλούσιοι, θεατρικοί, κάποιες φορές υπερβολικοί – λειτουργούν και προσδίδουν δραματικότητα και ένταση.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως το Dept Q παίρνει το μυστήριο στα σοβαρά. Σε μια εποχή που πολλές αστυνομικές σειρές δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο ψυχοδράμα των ντετέκτιβ παρά στην πλοκή, η συγκεκριμένη σειρά καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στο procedural και το ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς να θυσιάζει την ουσία: μια συναρπαστική, σταδιακά κλιμακούμενη ιστορία.

Και όσο κι αν μοιάζει με επιπλέον μια ιστορία για έναν ταλαιπωρημένο αστυνομικό που βρίσκει και πάλι σκοπό, στην πραγματικότητα πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας που απήχθη – και για τα κύματα της βίας που αφήνει ένα τέτοιο ανοσιούργημα πίσω του.