Ένα είδος θεάτρου

Ο φιλόσοφος Αντισθένης απέφευγε να συζητεί για σοβαρά θέματα με οποιονδήποτε. Κάποτε, κάποιος αμύητος στα μυστικά της φύσης, των όντων και των φαινομένων, που παρευρέθη σε μια τέτοια σοβαρή συζήτηση, θέλησε να πάρει κι αυτός μέρος.

Τότε ο Αντισθένης τον σταμάτησε, λέγοντάς του:
– Φίλε μου, η συζήτηση είναι ένα είδος εμπορίου. Αν, λοιπόν, θελήσεις να συμμετάσχεις χωρίς να διαθέτεις κεφάλαια, εμπόριο δεν γίνεται. Βαίνομεν προς χρεωκοπίαν.

Δεν θέλει φιλοσοφία για να αντιληφθείς ότι η συμφωνία κατάπαυσης πυρός είναι θέμα σοβαρό.

Δεν θέλει φιλοσοφία για να αντιληφθείς ποιος ή ποιοι διαθέτουν κεφάλαια. Πολιτικά, διπλωματικά, στρατιωτικά. Ο Τραμπ το είπε καθαρά: «Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί μέχρι να συναντηθώ με τον Πούτιν».

Δεν θέλει φιλοσοφία για να αντιληφθείς γιατί η μόνη δυνατή κατάληξη των πρώτων, μετά από τρία χρόνια, διαπραγματεύσεων ήταν η χρεοκοπία. Δεν ήταν μία απουσία η αιτία. Στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, οι ηγέτες εμπλέκονται στο τέλος, όχι στην αρχή.

«Όλοι οι στρατιωτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για τη Ρωσία, καθώς έχει την πρωτοβουλία επί του πεδίου… Σήμερα μιλάμε για ειρήνη με τη διαμεσολάβηση των Αμερικανών, αλλά οι Ευρωπαίοι θέλουν πόλεμο. Εμείς θέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας και θα τους πετύχουμε, είτε με ειρηνικά είτε με στρατιωτικά μέσα», είχε πει στο γαλλικό Le Point o εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.

Οι συνομιλίες ήταν παράσταση για τον Αμερικανό παραγωγό. Και η Κωνσταντινούπολη κόμβος, όπου διαπραγματευτές πάνε κι έρχονται. Σε λίγο, εκτός από τον ένοικο του Λευκού Οίκου και ο Τούρκος πρόεδρος θα βάλει πλώρη για Νόμπελ Ειρήνης.

Όλα τ’ άλλα, «ο πολύς ή λίγος δρόμος», οι αντιφατικές πληροφορίες, τα κενά, οι προσποιήσεις, οι αναλύσεις, οι ηθικές κρίσεις είναι επικοινωνία. Δημιουργούν κλίμα μέχρι το επόμενο κύμα διοχετευόμενης «αισιοδοξίας» ή «απαισιοδοξίας». Δημιουργούν κλίμα, δοκιμάζουν σενάρια, λειτουργούν και ως ψυχολογικά σεμινάρια, μέχρι να αλλάξουν τα τροπάρια.

Πότε; Θα συναντηθούν ξανά με αιτήματα γραπτά.