Φορολογία τόκων ομολογιακών δανείων ως αναπτυξιακό μέσο

Τoυ Δημήτριου Πανοζάχου, MSc οικονομολόγου – φοροτεχνικού συμβούλου, διευθύνοντος συμβούλου της ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ πλέον αποτελούν στην Ελλάδα μια από τις πιο συμφέρουσες – φορολογικά- επενδύσεις για τα φυσικά πρόσωπα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΈΝΑΡΞΗ ισχύος του ΚΦΕ (ν. 4172/2013), είχαν απαλλαγεί από τον φόρο εισοδήματος οι τόκοι των ομολογιακών δανείων και εντόκων γραμματίων του ελληνικού Δημοσίου.

Με τον ν. 4646/2019, απαλλάχθηκαν από τον φόρο εισοδήματος οι τόκοι εταιρικών «εισηγμένων» ομολογιών, αλλά μόνο για τα φυσικά πρόσωπα που είναι φορολογικοί κάτοικοι αλλοδαπής.

Πλέον, με τον ν. 5193/2025, περιορίστηκε η φορολογία των τόκων των «εισηγμένων ομολογιών» σε οργανωμένες και πιστοποιημένες αγορές, στο 5% για τα φυσικά πρόσωπα που είναι φορολογικοί κάτοικοι ημεδαπής.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αμφισβητηθεί το φορολογικό θετικό βήμα που προκύπτει από τις μεταρρυθμίσεις των ν. 4646/2019 και ν. 5196/2025, αλλά ανακύπτει και το ερώτημα γιατί μόνο για τους τόκους των «εισηγμένων» ομολογιών και όχι για όλες.

Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ λίθος της ελληνικής οικονομίας είναι οι μεσαίες -σε μέγεθος σύμφωνα με τα Λογιστικά Πρότυπα- επιχειρήσεις και αυτές δεν «εισάγονται» εύκολα στις οργανωμένες αγορές, γιατί τα απαιτούμενα κόστη είναι τεράστια για αυτές.

Η ΧΡΗΣΗ, όμως, των ομολογιακών δανείων μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα χρηματοδότησής τους και ειδικά σε μια περίοδο με το κόστος των «κλασικών» χρηματοδοτήσεων από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να είναι πολύ υψηλό και ενίοτε δυσβάστακτο, όπως αποδεικνύουν όλες οι σχετικές έρευνες.

Αν πράγματι αποτελεί στόχευση της πολιτείας η αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού της χώρας και η ενίσχυση «της ενδοχώριας παραγωγής», τότε αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή των «μεσαίων» επιχειρήσεων.

Αυτές, όμως, για να ανταποκριθούν σε μια τέτοια πρόκληση, πρέπει να βρουν σύγχρονα και περιορισμένου κόστους εργαλεία χρηματοδότησής τους. Τέτοια εργαλεία αποτελούν τα «ομολογιακά δάνεια».

Η ΜΕΙΩΣΗ της φορολογικής επιβάρυνσης των αποδόσεων των «μη εισηγμένων» ομολογιακών δανείων μπορεί να αποτελέσει κίνητρο ανάπτυξης του μοντέλου χρησιμοποίησης από τις εταιρείες και ταυτόχρονα να αποτελέσει διέξοδο για τους μικροκαταθέτες.

Η τοποθέτηση των «μικροαποταμιεύσεών» τους σε «ομόλογα» μπορεί να τους επιφέρει πολύ μεγαλύτερες αποδόσεις από τις «συνήθεις τραπεζικές καταθέσεις» όπου εναποθέτουν σήμερα τα χρήματά τους και οι οποίες είναι σχεδόν μηδενικές.

Έτσι θα επιτυγχάναμε τη βελτίωση των αποδόσεων των κεφαλαίων των «μικροκαταθετών» και ταυτόχρονα ενίσχυση της «πραγματικής οικονομίας».

Για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας της όλης διαδικασίας θα μπορούσε να προβλεφθεί η υποχρεωτική χρήση του τραπεζικού συστήματος και ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας του εν λόγω συστήματος.

Η ΜΕΙΩΣΗ του φόρου εισοδήματος των τόκων όλων των «ομολογιών» και όχι μόνο των «εισηγμένων» μπορεί να αποτελέσει την έναρξη εξέτασης νέων μεθόδων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας, πέραν των τετριμμένων.

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξη της οικονομίας, πρέπει να αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό συμμετοχής των πολιτών στο παραγόμενο πλεόνασμα.

Η αύξηση της απόδοσης «των μικροκαταθετών», με την έμμεση (μέσω των ομολογιών) συμμετοχή τους στην κερδοφορία των επιχειρήσεων με μειωμένη φορολογία και με ανάπτυξη ενός ασφαλούς περιβάλλοντος διαχείρισης αυτών (μέσω του τραπεζικού συστήματος), μπορεί να αποτελέσει ένα θετικό βήμα οικονομικής συνεργασίας επιχειρήσεων και «μικροαποταμιευτών», κάτι που το έχει ανάγκη η κοινωνία μας.