Γιατί η πολιτική της σκληρής δίωξης μεταναστών του Τραμπ είναι καταδικασμένη να αποτύχει

Λίγο μετά τις προεδρικές εκλογές του 2024, ο νέος «τσάρος των συνόρων» Τομ Χόμαν έστειλε το μήνυμα ότι η «εκστρατεία» απελάσεων του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ θα βάλει στο στόχαστρο εγκληματίες και παραβάτες. 

Ακόμα και σήμερα, η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Κρίστι Νόεμ διαβεβαιώνει πως οι ομοσπονδιακοί πράκτορες επικεντρώνονται στους «χειρότερους των χειρότερων» - μια σιωπηρή αναγνώριση ότι πολλοί Αμερικανοί μπορεί να επιθυμούν την απομάκρυνση των επικίνδυνων στοιχείων, όχι όμως και των ειρηνικών, παραγωγικών μεταναστών που έχουν ενσωματωθεί στις κοινότητές τους.

Οι διαβεβαιώσεις, ωστόσο, ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα εστιάσει στους επικίνδυνους εγκληματίες δεν συνάδουν με την υπόσχεση του ίδιου του προέδρου για μαζικές απελάσεις. Αφενός δεν υπάρχουν αρκετοί βίαιοι, παράτυποι μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες ώστε να τηρήσει την υπόσχεσή του, αφετέρου η ανεύρεσή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη. 

Ωστόσο, οι σκληροπυρηνικοί σύμβουλοι του Τραμπ σε θέματα μετανάστευσης, με επικεφαλής τον αναπληρωτή προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Στίβεν Μίλερ, δεν επρόκειτο να αρκεστούν σε μια πραγματιστική προσέγγιση, όπως εκείνη που ακολούθησαν προηγούμενοι πρόεδροι των ΗΠΑ, οι οποίοι αναγνώριζαν τόσο την εξάρτηση της οικονομίας από τους «εισαγόμενους» εργαζομένους, όσο και τον κίνδυνο μιας απότομης απώλειας βασικού εργατικού δυναμικού.

Και πράγματι, ο Μίλερ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τον ρυθμό των απελάσεων, ζητώντας μόλις τον προηγούμενο μήνα να αυξηθούν οι συλλήψεις μεταναστών σε 3.000 την ημέρα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε: μαζικές και χωρίς διακρίσεις επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν ήδη προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες στο Λος Άντζελες - και όχι μόνο.

Ο Χόμαν υπόσχεται τώρα «περισσότερους ελέγχους στους χώρους εργασίας από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της χώρας». Σε αντίθεση με το αφήγημα περί δίωξης εγκληματιών -το οποίο βρίσκει ευρύτερη πολιτική αποδοχή- η απειλή αυτή στοχεύει εργαζόμενους σε αγροκτήματα, στην οικοδομή, στους τομείς της καθαριότητας και της οικιακής φροντίδας, δηλαδή σε επαγγέλματα στα οποία βασίζεται η καθημερινότητα των Αμερικανών. Ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί στη Βουλή των Αντιπροσώπων ήδη ζητούν «αυτοσυγκράτηση».

Υπολογίζεται ότι περίπου 8,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι χωρίς χαρτιά συμμετέχουν στην οικονομική δραστηριότητα των ΗΠΑ - ποσοστό που αντιστοιχεί στο 4,8% του συνολικού εργατικού δυναμικού. Αποτελούν δε σχεδόν το ήμισυ των εργατών στον πρωτογενή τομέα, και είναι απολύτως κρίσιμη η συμβολή του στον τομέα της φροντίδας παιδιών. Επίσης, περίπου 1,4 εκατομμύρια εργάζονται στον κατασκευαστικό τομέα - τον μοναδικό κλάδο που μπορεί να συμβάλλει στη μείωση τις τιμές στέγασης. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 οι υπηρεσίες μετανάστευσης δεν πραγματοποίησαν καθόλου εφόδους σε χώρους εργασίας, διότι οι εργαζόμενοι αυτοί ήταν που κράτησαν την οικονομία σε λειτουργία.

Καθώς μάλιστα το εγχώριο εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ γερνά και μειώνεται, ο ρόλος των μεταναστών εργαζομένων καθίστανται ακόμα πιο κρίσιμος. 

Η γενιά των babe boomers συνταξιοδοτείται και οι νεότεροι Αμερικανοί τεκνοποιούν σε μικρότερο βαθμό. Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί πιθανότατα θα «επαναστατήσουν» όταν οι τιμές για τις φράουλες εκτοξευθούν λόγω των απελάσεων εργατών, ή όταν οι ομοσπονδιακοί στοχοποιήσουν τις νταντάδες και τις σερβιτόρες τους.

Οι προηγούμενοι πρόεδροι των ΗΠΑ απέφυγαν να στοχεύσουν ανοιχτά τους εργαζόμενους χωρίς έγγραφα, τόσο για να προστατεύσουν την οικονομία όσο και για να μην συγκρουστούν με τον επιχειρηματικό κόσμο. 

Το 1998, οι αρχές μετανάστευσης σταμάτησαν τις εφόδους στις καλλιέργειες κρεμμυδιών της Βιντάλια στη Τζόρτζια, έπειτα από μια οργισμένη επιστολή του Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Πολ Κάβερντελ, ο οποίος κατήγγειλε τη «χωρίς διακρίσεις και ανάρμοστη χρήση ακραίων μεθόδων επιβολής του νόμου».

Παρότι δε ένας νόμος του 1986 επιτρέπει την επιβολή κυρώσεων στους εργοδότες που προσλαμβάνουν μετανάστες χωρίς άδεια εργασίας -στη λογική ότι αν περιοριστεί η πρόσβαση στην εργασία, θα μειωθεί το κίνητρο μετανάστευσης- η κυβέρνηση άφησε ουσιαστικά τις επιχειρήσεις στο απυρόβλητο. Αν και οι επιχειρήσεις ήταν υποχρεωμένες να ζητούν έγγραφα, σπάνια υφίσταντο συνέπειες ακόμα και όταν αυτά ήταν προφανώς πλαστά.

Το ίδιο έκανε εν πολλοίς και ο Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία. Παρά τη σκληρή ρητορική του κατά των μεταναστών, έκανε ελάχιστα για να περιορίσει τις προσλήψεις παράτυπων μεταναστών από τις επιχειρήσεις. Το 2017, μάλιστα, μείωσε την ποινή ενός στελέχους σε μονάδα επεξερτασίας κρέατος στην Αϊόβα, που είχε καταδικαστεί επί προεδρίας Ομπάμα για απάτη και για σκόπιμη πρόσληψη εκατοντάδων μεταναστών χωρίς χαρτιά, πληρώνοντας μάλιστα και τα πλαστά τους έγγραφα. 

Με άλλα λόγια, ακόμα και ο Τραμπ απέφυγε να χτυπήσει τη ζήτηση για εισαγόμενο εργατικό δυναμικό -για την οποία σε έναν βαθμό «συνένοχοι» είναι και οι ίδιοι οι Αμερικανοί- και επικεντρώθηκε στον περιορισμό της προσφοράς (ήτοι της διαθεσιμότητας προς πρόσληψη μεταναστών).

Ίσως, για ένα διάστημα τουλάχιστον, να επιτύχει τον στόχο του. Οι ροές παράτυπων μεταναστών στα νότια σύνορα έχουν μειωθεί. Οι υπερβάλουσες, χωρίς διακρίσεις επιχειρήσεις συλλήψεων το τελευταίο διάστημα -όπως και η αμφιλεγόμενη αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο Λος Άντζελες- μπορεί να αποθαρρύνουν νέες αφίξεις μεταναστών ή ακόμα και να ωθήσουν κάποιους να φύγουν ή να παραμείνουν «αθέατοι».

Ίσως, ο πρόεδρος καταφέρει να άρει τον άγραφο νόμο ότι η ζήτηση δημιουργεί προσφορά - στη συγκεκριμένη περίπτωση, ότι η ανάγκη για εργασία θα συνεχίσει να προσελκύει μετανάστες. Αν τα καταφέρει, θα πρόκειται για μια αναπάντεχη και οικονομικά επώδυνη εξέλιξη.

Άλλωστε σε αυτόν τον άγραφο νόμο στηριζόταν επί χρόνια η διακομματική πολιτική στάση πως ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράτυπη μετανάστευση είναι να διευρυνθούν οι νόμιμες οδοί εισόδου, ώστε η ζήτηση εργασίας να καλύπτεται από ελεγμένους μετανάστες, πρόθυμους να ενταχθούν στην αμερικανική κοινωνία. 

Και η άποψη ότι συνδυάζοντας την πολιτική αυτή με αυστηρότερους ελέγχους στα σύνορα και ειδικά προγράμματα για εξειδικευμένους εργαζομένους, θα μπορούσε να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη, αναπτυξιακή και αποτρεπτική στρατηγική. 

Ο Τραμπ, αντιθέτως, έχει περιορίσει τις νόμιμες διαδρομές για είσοδο στις ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί υποστηρικτές του Τραμπ έχουν κουραστεί από την παλιά αυτή «συνταγή», η οποία επαναλαμβάνεται επί δεκαετίες. Αλλά και από την αποτυχία του Κογκρέσου να αποτρέψει την παράτυπη μετανάστευση είτε μέσω του άγραφου αυτού νόμου είτε με κάποιον άλλο τρόπο. Όπως και από την ελλιπή αναγνώριση των ανησυχιών τους από τους προηγούμενους προέδρους των ΗΠΑ.

Η νίκη του Τραμπ το 2024 τους έδωσε πολιτική εντολή για αυστηρότερα μέτρα. Όμως αυτή η στρατηγική ίσως αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολο να διατηρηθεί απ’ όσο δείχνει.
 

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.