Γιώργος Καραμίχος: Η μεγάλη μου κόρη είναι στην Δανία, δεν μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο, είναι 27 ετών

«Είχαμε περάσει κάποια διαστήματα μαζί με την κόρη μου κάποια άλλα δεν γινόταν» αποκάλυψε ο Γιώργος Καραμίχος.

Ο Γιώργος Καραμίχος ήταν ο σημερινός καλεσμένος στο «Buongiorno». Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την παράσταση «Vanya» που πρωταγωνιστεί, στο θέατρο Τέχνης, στην προσωπική ζωή και τα παιδιά του αλλά και για την υπόθεση των Τεμπών.

«Έχουμε πρεμιέρα 8 Μαρτίου στο θέατρο Τέχνης με έναν μονόλογο. Παίζω και τους 8 ρόλους μόνος μου. είναι ένας διάλογος με τον εαυτό σου. Σκηνοθέτης είναι ευφάνταστος και πολύ ακριβής. Δεν ήξερα αν θα έκανα θέατρο και το πήρα απόφαση την άνοιξη. Δεν θέλω να παίζω συνέχεια θέατρο. Θέλω να χαίρομαι το παιδί μου, που το βλέπω τα σαββατοκύριακα, οπότε αν δούλευα περισσότερο δεν θα το έβλεπα», είπε αρχικά ο Γιώργος Καραμίχος.

«Η μεγάλη μου κόρη είναι στην Δανία, δεν μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, είναι 27 ετών. Μπορεί να χρειαστεί να μιλήσουμε κάθε μέρα όμως. Ο γιος μου είναι 11 είναι εδώ και ασχολείται με κουνγκ φου, τένις, πιάνο. Το σαββατοκύριακο είναι κυρίως του παιδιού. Είχαμε περάσει κάποια διαστήματα μαζί με την κόρη μου κάποια άλλα δεν γινόταν. Δεν υπάρχουν κανόνες πλέον. Δυστυχώς υπάρχει μία τάση προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση γιατί υπάρχει ένας διαρκής φόβος. Είμαστε μία εξέλιξη του Μεσαίωνα και στην Ευρώπη ισχύει αυτό. Δεν έχουμε εξελιχθεί με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η τεχνολογία», συνέχισε.

Αναφορικά με τα Τέμπη: «είναι άγρια η συνθήκη. Ζούμε σε μια χώρα που είναι ευλογημένη από τους θεούς και βλέπεις ότι είναι καταραμένη από τους ανθρώπους που την διοικούν. Ανησυχώ σε σχέση με συγκεκριμένες συμπεριφορές».

Για τα ζώα αλλά και την απόδοση δικαιοσύνης: «Βλέπουμε ότι όλα είναι παρατημένα, βλέπουμε αδέσποτα στον δρόμο που είναι παρατημένα και δεν έχει κάνει τίποτα η πολιτεία για αυτό, για την προστασία τους. Μεταξύ μας κάποιοι άνθρωποι μαζεύαμε λεφτά για να φροντίσουμε κάτι γάτες. Δεν κάνει τίποτα η πολιτεία ενώ παίρνει λεφτά για αυτό. Είναι περίεργο πράγμα να ζεις σε μία χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη και είναι εμφανές. Υπάρχουν βιαστές που κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάποια πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο.

Θα πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτόν που είναι στο σκοτάδι. Αγκαλιάζω δεν σημαίνει συγχωρώ αλλά σημαίνει κατανοώ την αίτια να μην ξανασυμβεί προφυλάσσοντας τους άλλους και τον ίδιο. Πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο σε πολλά πράγματα. Ένα ερώτημα είναι γιατί δεν δημεύονται οι περιουσίες των πολιτικών που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Η επανάσταση ξεκινάει από τον δρόμο. Δεν είχαν προβλέψει ότι θα υπήρχε γυναίκα σαν την Μαρία Καρυστιανού που τα έχει χάσει όλα, ότι θα έχει την πνευματικότητα και το κουράγιο να το κυνηγήσει. Θέλει κουράγιο να θυσιάσεις τα πάντα της προσωπικής ζωής σου για να πολεμήσεις για το δίκαιο, με γνώμη την αγάπη και όχι τα λεφτά».