Πρόκειται για ένα από τα επτά αντίγραφα που εκδόθηκαν από τον Εδουάρδο Α΄ και εξακολουθούν να σώζονται.
Πώς έφτασαν σε αυτή τη διαπίστωση; Όταν ο καθηγητής μεσαιωνικής ιστορίας στο King's College του Λονδίνου, Ντέιβιντ Κάρπεντερ «έπεσε» πάνω σε ένα αρχείο που χαρακτηρίζεται ως ανεπίσημο αντίγραφο της Magna Carta από το 1327 στην ηλεκτρονική συγκέντρωση της βιβλιοθήκης της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ.
«Έψαχνα να βρω ανεπίσημα αντίγραφα της Magna Carta και αμέσως σκέφτηκα: Θεέ μου, αυτό μοιάζει με πρωτότυπο της Magna Carta από τον Εδουάρδο Α΄ το 1300. Φυσικά τα φαινόμενα απατούν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κάρπεντερ αμφισβητώντας αυτό που έβλεπε.
Για την διαπίστωση της γνησιότητας του εγγράφου ο Κάρπεντερ με τον συνάδελφό του και καθηγητή μεσαιωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας, Νίκολας Βίνσεντ χρησιμοποίησαν το σύστημα «HLS MS 172». Τι είναι αυτό;
«Χρησιμοποιώντας φασματική απεικόνιση και υπεριώδη ακτινοβολία, επειδή σε ορισμένα σημεία η κατάσταση του εγγράφου δεν είναι πολύ καλή, το επεξεργάστηκα λέξη προς λέξη και ταίριαξε απόλυτα με τα άλλα έξι αντίγραφα» δήλωσε ο Κάρπεντερ.

Αντίγραφο της Magna Cart
Lorin Granger/Escuela de Derecho de Harvard / APΓια παράδειγμα «μια εξαιρετική μικρή λεπτομέρεια που αφορά τον γραφικό χαρακτήρα και "προδίδει" την προέλευσή του είναι το αρχικό Ε στην έναρξη του Edwardus. Το επόμενο γράμμα - το D - του Edwardus είναι επίσης κεφαλαίο, κάτι που είναι αρκετά ασυνήθιστο. Και όμως, αυτό το κεφαλαίο D το βρίσκετε σε ένα από τα άλλα έξι πρωτότυπα».
Ο θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας
Η Μάγκνα Κάρτα, που αρχικά εκδόθηκε από τον βασιλιά Ιωάννη το 1215, ήταν το πρώτο αρχείο που έθεσε γραπτώς την έναρξη ότι ο βασιλιάς και η κυβέρνησή του δεν ήταν ύπερθεν του νόμου.
«Διαβεβαιώνει μια θεμελιώδη έναρξη ότι ο ηγεμόνας υπόκειται στο νόμο. Δεν μπορεί μόνο να στέλνει στη φυλακή ή να "παίρνει κεφάλια" και να κατάσχει περιουσίες κατά το δοκούν» σχολίασε ο Κάρπεντερ. «Αν θέλει να ενεργήσει εναντίον σας, πρέπει να το κάνει με νόμιμη διαδικασία. Είναι ο θεμέλιος λίθος της δυτικής παράδοσης του δικαίου και της δημοκρατίας» τόνισε.
Πώς βρέθηκε στην κατοχή του Χάρβαρντ;
Σύμφωνα με το μητρώο προσκτήσεων της βιβλιοθήκης, είχε αγοραστεί για 27,50 δολάρια (24,50 ευρώ) το 1946. Ένα μήνα νωρίτερα, ένας εμπειροπόλεμος της RAF το είχε πουλήσει στους λονδρέζους βιβλιοπώλες Sweet & Maxwell για 42 λίρες (49 ευρώ).
«Είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς διατί είχε καταγραφεί αλόγημα όταν πουλήθηκε ... έχει περάσει πολύς καιρός. Αξίζει πολλά, πολλά, πολλά, πολλά, πολλά περισσότερα» σημείωσε ο Βίνσεντ.
Η επίρροθος κοσμήτορα της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ για τις υπηρεσίες βιβλιοθήκης και πληροφόρησης, Αμάντα Γουότσον έδωσε συγχαρητήρια στους καθηγητές Κάρπεντερ και Βίνσεντ «για τη φανταστική ανακάλυψή τους».
«Το έργο αυτό αποτελεί παράδειγμα για το τι συμβαίνει όταν υπέροχες συλλογές, όπως αυτή της Νομικής Βιβλιοθήκης του Χάρβαρντ, είναι διαθέσιμες σε λαμπρούς μελετητές» ανέφερε.