Η ελπίδα πεθαίνει στη Γάζα: Προς ναυάγιο οι διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς, ενώ ο λιμός στον θύλακα «θερίζει»

Η ελπίδα πεθαίνει στη Γάζα, όπως πεθαίνουν και πολλοί άνθρωποι σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού, σχεδόν ένας στους τρεις ανθρώπους δεν τρώει για μέρες, ενώ 90.000 γυναίκες και παιδιά χρειάζονται επείγουσα θεραπεία για υποσιτισμό.

Πάνω από 21 παιδιά πέθαναν από υποσιτισμό στη Γάζα φέτος, αλλά τουλάχιστον 12 εξ αυτών πέθαναν την περασμένη εβδομάδα.

Κι ενώ ο λιμός στον θύλακα «θερίζει», οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ και Ισραήλ με τη Χαμάς, φαίνεται να οδηγούνται προς ναυάγιο. 

O απεσταλμένος των ΗΠΑ για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, Στιβ Γουίτκοφ, ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να ανακαλέσει την αντιπροσωπεία της από τις συνομιλίες για την εκεχειρία στη Γάζα για διαβουλεύσεις.

«Αποφασίσαμε να φέρουμε πίσω την ομάδα μας από τη Ντόχα για διαβουλεύσεις μετά την τελευταία απάντηση της Χαμάς, η οποία δείχνει σαφώς έλλειψη επιθυμίας για επίτευξη εκεχειρίας στη Γάζα», δήλωσε ο Γουίτκοφ σε μια ανάρτηση στο X. «Θα εξετάσουμε τώρα εναλλακτικές επιλογές για να φέρουμε πίσω τους ομήρους».

Το γραφείο του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε νωρίτερα ότι επίσης ανακαλεί την ισραηλινή διαπραγματευτική ομάδα από τις συνομιλίες για τη Γάζα, προκειμένου να επιστρέψει στο Ισραήλ για περαιτέρω διαβουλεύσεις.

Η απόφαση αυτή έρχεται μία ημέρα αφότου η παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς παρέδωσε την επίσημη απάντησή της στους μεσολαβητές σχετικά με την τελευταία πρόταση για κατάπαυση του πυρός.

Στο επίκεντρο της απάντησής της, η Χαμάς προτείνει την καθιέρωση νέου μηχανισμού για την ανταλλαγή κρατουμένων, σημειώνοντας ότι έως σήμερα δεν έχουν υπάρξει ουσιαστικές διαπραγματεύσεις επί του θέματος, παρά τη σημασία του για την ίδια. Τονίζει ότι το ζήτημα αυτό παραμένει προτεραιότητα.

Η επιστροφή της διαπραγματευτικής ομάδας του Ισραήλ από το Κατάρ δεν αποτελεί ένδειξη ότι υπάρχει κρίση στις συνομιλίες, δήλωσε πάντως ένας ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος.

Δεν υπήρξε «κατάρρευση», διαβεβαίωσε ο αξιωματούχος σε Ισραηλινούς δημοσιογράφους σε τηλεφωνική ενημέρωση.

Ταυτόχρονα, η τρέχουσα κατάσταση αποτελεί απόδειξη της «απορριπτικής και ατυχούς προσέγγισης» της Χαμάς, υποστήριξε. 

«Αντιμετωπίσαμε πείνα στο παρελθόν, αλλά ποτέ έτσι»

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στον θύλακα μόνο χειροτερεύει. Για μήνες το Ισραήλ διατηρούσε τις αποστολές τροφίμων στη Γάζα πολύ κάτω από τις μερίδες πείνας. Τώρα ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται ραγδαία, σημειώνει και ο Guardian για τον λιμό.

Σκελετωμένα από την πείνα παιδιά κατακλύζουν τα νοσοκομεία στη Γάζα. Tις περισσότερες ώρες είτε κλαίνε από την πείνα είτε ροκανίζουν τα ίδια τους τα αποστεωμένα δάχτυλα.

Ένα μωρό 7 μηνών, ο Μοχάμεντ, ζυγίζει όσο ένα νεογέννητο.

Υποσιτισμένα βρέφη και παιδιά

«Ο μεγαλύτερος φόβος μου τώρα είναι να χάσω τον εγγονό μου από υποσιτισμό», δήλωσε η γιαγιά του βρέφους, Faiza Abdul Rahman, η οποία και η ίδια ζαλίζεται συνεχώς από την έλλειψη τροφής. Την προηγούμενη ημέρα το μόνο πράγμα που έφαγε ήταν ένα μόνο κομμάτι ψωμί, το οποίο κόστιζε 15 σέκελ ή 3,46 ευρώ.

Τα αδέλφια του υποφέρουν επίσης από σοβαρή πείνα. Κάποιες ημέρες, πηγαίνουν για ύπνο χωρίς ούτε μια μπουκιά φαγητό.

Ο Μοχάμεντ γεννήθηκε υγιής, αλλά η μητέρα του ήταν πολύ υποσιτισμένη για να παράγει μητρικό γάλα, και η οικογένεια μπόρεσε να πάρει μόνο δύο κουτιά βρεφικού γάλακτος από τότε που γεννήθηκε.

Ο θάλαμος του νοσοκομείου Patient's Friends Benevolent Society είναι γεμάτος και με άλλα σκελετωμένα παιδιά, μερικά από τα οποία ξαπλώνουν ανά δύο στα 12 κρεβάτια. Έχουν απομείνει μόνο δύο παιδιατρικές μονάδες που λειτουργούν στην πόλη της Γάζας και καθημερινά προσέρχονται έως και 200 παιδιά που χρειάζονται θεραπεία.

Ο Δρ Musab Farwana περνά τις μέρες του προσπαθώντας, αλλά συχνά αποτυγχάνοντας, να τα σώσει. Στη συνέχεια πηγαίνει στο σπίτι του για να μοιραστεί γεύματα που είναι πολύ μικρά με τους δικούς του πεινασμένους γιους και κόρες.

Όλη η οικογένεια χάνει γρήγορα βάρος, επειδή ο μισθός του δεν φτάνει για να αγοράσει σχεδόν τίποτα και δεν θέλει να διακινδυνεύσει να πάει να πάρει προμήθειες που μοιράζει το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα της Γάζας, αφού ένας άλλος γιατρός, ο Δρ Ramzi Hajaj, σκοτώθηκε προσπαθώντας να πάρει τρόφιμα.

Η μεγαλύτερη πείνα που έχει βιώσει ποτέ η Γάζα

Η Γάζα ποτέ δεν ήταν πιο πεινασμένη, παρά τις πολλές προειδοποιήσεις για επικείμενο λιμό κατά τη διάρκεια σχεδόν δύο ετών πολέμου. Μέσα σε μόλις τρεις ημέρες αυτής της εβδομάδας οι αξιωματούχοι δημόσιας υγείας κατέγραψαν 43 θανάτους από την πείνα - πριν από αυτό είχαν σημειωθεί συνολικά 68 θάνατοι.

Η Φαΐζα Αμπντούλ Ραχμάν, η οποία έχει μείνει στην πόλη της Γάζας καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, δήλωσε ότι ακόμη και την εποχή των πιο εντατικών ελέγχων στα τρόφιμα που εισέρχονταν στη βόρεια Γάζα πέρυσι, η κατάσταση δεν ήταν τόσο άσχημη. «Αντιμετωπίσαμε την πείνα και στο παρελθόν, αλλά ποτέ έτσι», είπε. «Αυτή είναι η πιο δύσκολη φάση που έχουμε περάσει ποτέ», τόνισε.

Οι μαρτυρίες των κατοίκων και των γιατρών της περιοχής, καθώς και τα στοιχεία της ισραηλινής κυβέρνησης, του Ανθρωπιστικού Ιδρύματος της Γάζας, του ΟΗΕ και των ανθρωπιστικών οργανώσεων, δείχνουν ότι τα τρόφιμα τελειώνουν.

Τα άδεια ράφια αντικατοπτρίζονται στην εκτίναξη των τιμών, με το αλεύρι να πωλείται πάνω από 30 φορές ακριβότερα από τις αρχές του έτους.

Ακόμη και τα χρήματα δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν τους Παλαιστίνιους. «Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις βλέπουν τους ίδιους τους συναδέλφους και τους συνεργάτες τους να χάνονται μπροστά στα μάτια τους», προειδοποίησαν περισσότερες από 100 ομάδες βοήθειας που εργάζονται στη Γάζα, συμπεριλαμβανομένων των MSF, της Save the Children και της Oxfam, σε κοινή δήλωση αυτή την εβδομάδα.

Το συνδικάτο των δημοσιογράφων του AFP δήλωσε τη Δευτέρα ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του πρακτορείου κινδυνεύει να χάσει συνάδελφο από την πείνα. Την Τετάρτη ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Tedros Adhanom Ghebreyesus, δήλωσε ότι ένα «μεγάλο ποσοστό» του πληθυσμού της Γάζας λιμοκτονεί. «Δεν ξέρω πώς θα μπορούσατε να το αποκαλέσετε εκτός από μαζική πείνα - και είναι ανθρωπογενής», επεσήμανε.

Επί μήνες το Ισραήλ έχει σταματήσει τις αποστολές τροφίμων. Οι συνολικές ποσότητες που έχουν επιτραπεί από τις αρχές Μαρτίου είναι πολύ χαμηλότερες από μερίδες πείνας για τον πληθυσμό των 2,1 εκατομμυρίων κατοίκων και οι Παλαιστίνιοι είναι ήδη εξασθενημένοι από τις επιπτώσεις της παρατεταμένης έλλειψης τροφίμων και των επανειλημμένων εκτοπίσεων.

Ευάλωτα σε ασθένειες

«Για σχεδόν δύο χρόνια, τα παιδιά εδώ υποφέρουν από πείνα. Ακόμα και αν κάποιες μέρες ένιωθαν χορτάτα, δεν είναι μόνο το να είναι χορτάτα, είναι το να λαμβάνουν τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός. Και αυτά απουσιάζουν εντελώς», δήλωσε o Farwana, o παιδίατρος.

Αυτά τα χρόνια υποσιτισμού, τα καθιστούν πιο ευάλωτους σε άλλες ασθένειες, και η χαμηλή ανοσία τους επιδεινώνεται από τις σοβαρές ελλείψεις σε βασικά ιατρικά είδη, την είσοδο των οποίων το Ισραήλ έχει επίσης εμποδίσει.

«Συχνά, αισθάνομαι συντετριμμένος επειδή υπάρχει κάτι τόσο απλό που χρειάζεται το παιδί για να επιβιώσει και εμείς δεν μπορούμε να το παρέχουμε», είπε. Τρεις σοβαρά υποσιτισμένοι ασθενείς πέθαναν στην εντατική αυτή την εβδομάδα, μεταξύ τους ένα κορίτσι που πιθανώς θα είχε επιβιώσει αν οι γιατροί μπορούσαν να της δώσουν ενδοφλέβια κάλιο, που κανονικά είναι ένα βασικό φάρμακο και τώρα είναι αδύνατο να το προμηθευτούν στη Γάζα.

«Προσπαθήσαμε να της δώσουμε εναλλακτικές λύσεις από το στόμα, αλλά λόγω του υποσιτισμού της και των επιπλοκών που προέκυψαν, είχε κακή απορρόφηση», πρόσθεσε.

«Αυτές οι περιπτώσεις με στοιχειώνουν, δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου. Αυτό το παιδί θα μπορούσε να είχε επιστρέψει στην οικογένειά του και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Αλλά επειδή ένα απλό πράγμα δεν ήταν διαθέσιμο, δεν επέζησε», αφηγείται.

Ανθρωπιστική βοήθεια

Η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια για τη διοχέτευση ανθρωπιστικής βοήθειας μέσω μιας οργάνωσης (GHF) που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ και διαχειρίζεται τέσσερα στρατιωτικοποιημένα σημεία διανομής.

Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί προσπαθώντας να πάρουν τρόφιμα που μοιράζονται στα σημεία που οι Παλαιστίνιοι περιγράφουν ως «παγίδες θανάτου», στα οποία έχουν μοιραστεί προμήθειες που καλύπτουν μόνο ένα κλάσμα των αναγκών της Γάζας.

Μέχρι τις 22 Ιουλίου, το GHF λειτουργούσε επί 58 ημέρες, αλλά τα τρόφιμα που παρείχε θα μπορούσαν να συντηρήσουν τον πληθυσμό της Γάζας μόνο για λιγότερο από ένα δεκαπενθήμερο, ακόμη και αν είχαν διανεμηθεί ισόποσα.

Την Τρίτη, η Umm Youssef al-Khalidi ετοιμαζόταν να δοκιμάσει την τύχη της σε ένα κέντρο διανομής της GHF για πρώτη φορά. Τα απέφευγε επί μήνες επειδή το μικρότερο παιδί της είναι δύο ετών και το μεγαλύτερο 13 ετών, ενώ ο σύζυγός της είναι παράλυτος και καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

Πίνουν νερό για να ξεγελάσουν την πείνα τους

«Σβήναμε την πείνα μας με νερό», είπε. «Ο φόβος μου για την οικογένειά μου είναι μεγαλύτερος από τον φόβο μου για τον εαυτό μου. Φοβάμαι ότι κάτι κακό θα μου συμβεί και θα τους αφήσω χωρίς να έχουν κανέναν να τους φροντίσει», αναφέρει.

Αλλά η οικογένειά της έμεινε χωρίς φαγητό για τέσσερις ημέρες την περασμένη εβδομάδα και όταν ένας περαστικός της έδωσε μια σακούλα ρύζι και δύο πατάτες, αυτή την απειροελάχιστη ποσότητα έπρεπε να την μοιραστούν 8 άτομα.

Τα παιδιά ήταν άριστοι μαθητές πριν από τον πόλεμο και κέρδιζαν πάντα υποτροφίες. Τώρα περνούν τις μέρες τους καθισμένα στην άκρη του δρόμου κάτω από ένα βομβαρδισμένο τζαμί στη συνοικία al-Wehda στην πόλη της Γάζας, όπου τα κορίτσια προσπαθούν να πουλήσουν βραχιόλια αντί να ζητιανεύουν.

Δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση για φτηνά κοσμήματα στη Γάζα σήμερα, και παρόλο που μερικές φορές κάποιος περαστικός λυπάται την παρέα των αδύνατων παιδιών με τα βρώμικα πρόσωπα και τα κουρελιασμένα ρούχα, η εκτίναξη των τιμών σημαίνει ότι τα χρήματα μετά βίας αρκούν για να αγοράσουν ελάχιστα τρόφιμα.

«Τα παιδιά μου έχουν μείνει σκελετωμένα, δέρμα και κόκαλα», τόνισε η Khalidi. «Ακόμη και η παραμικρή προσπάθεια τα ζαλίζει. Κάθονται ξανά, ζητώντας φαγητό, και εγώ δεν έχω τίποτα να τους δώσω. Δεν μπορώ να πω ψέματα ότι θα τους φέρω κάτι, όταν ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να το κάνω», προσθέτει.

Έτσι, η ελπίδα να πάρει τελικά λίγο φαγητό υπερέβαινε τον κίνδυνο να χάσει τον ενήλικα που κρατούσε τη ζωή τους ενωμένη.

Το τηλέφωνο του συζύγου της είχε κλαπεί νωρίτερα κατά τη διάρκεια του πολέμου, οπότε δεν θα είχαν τρόπο να επικοινωνούν τις πολλές ώρες που θα περνούσε περπατώντας μέχρι την τοποθεσία του GHF, στη συνέχεια τρέχοντας για να προσπαθήσει να βρει φαγητό και επιστρέφοντας ξανά με τα πόδια. Η οικογένεια θα έπρεπε απλώς να περιμένει και να ελπίζει.

«Δεν έχω κανέναν άλλο να στείλω», ανέφερε. «Είναι οδυνηρό να τους βλέπω να υποφέρουν και η υγεία τους χειροτερεύει κάθε μέρα που μένουν χωρίς φαγητό», κατέληξε.

Πηγή: skai.gr

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.