Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και διατήρηση ταυτόχρονα υψηλών φορολογικών συντελεστών είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Και εφόσον ισχύουν, τότε η απόδοση από το κυνήγι των φοροφυγάδων έχει φτωχά αποτελέσματα.
Όταν ο ΦΠΑ διατηρείται υψηλά, εκτός του ότι εισπράττει το κράτος από την αύξηση της τιμής (την ακρίβεια που λέμε και ξορκίζουμε όλοι μαζί με λόγια), επηρεάζεται συγχρόνως όλος ο κύκλος της παραγωγής.
Όταν διατηρείς σταθερούς συντελεστές στις αυξημένες τιμές, προφανώς αυξάνονται οι φόροι, αφού, π.χ., σε μία τιμή 10ευρώ ο 24% ΦΠΑ είναι 2,40 ευρώ και στα 20 ευρώ πάει στα4,80.
Όταν ένας ηλεκτρολόγος εκδίδει τιμολόγιο για την εγκατάσταση ενός νέου ηλεκτρικού πίνακα που σηκώνει πολλά συστήματα, προσθέτει στη δική του τελική τιμή και τους φόρους που πληρώνει ο ίδιος για τα διάφορα υλικά που χρησιμοποιεί. Ο καταναλωτής, όταν ακούει την τιμή, είτε πληρώνει ολόκληρο το ποσό είτε ζητάει το ποσό χωρίς τον ΦΠΑ. Πληρώνει 24% λιγότερο και τα χρήματα πάνε στην τσέπη του ηλεκτρολόγου.
Οι τιμές μέσω των υψηλών φόρων αυξάνονται παντού με τελικό αποδέκτη τον καταναλωτή, το εισόδημα του οποίου συμπιέζεται. Παράλληλα επηρεάζονται και οι επιχειρήσεις των οποίων ο τζίρος μειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι ο πληθωρισμός, που μέσω της υπερφορολόγησης σε καταναλωτές και επιχειρήσεις μεταφέρει πόρους στο κράτος, που συντηρεί το πελατειακό σύστημα σε βάρος της πραγματικής οικονομίας.
Και έτσι αντί να χρηματοδοτούνται δραστηριότητες αναπτυξιακού χαρακτήρα με κίνητρα ουσιαστικά, να παράγουμε προϊόντα που θα πωλούνται στο εξωτερικό και θα μειώνουμε σταθερά το δημόσιο χρέος, αρκούμαστε να συντηρούμε μια λανθάνουσα κατάσταση στο Δημόσιο, με κύριο χαρακτηριστικό τη γραφειοκρατία και την αντιμεταρρυθμιστική διάθεση.
Οι φόροι που πληρώσαμε το 2019 ήταν 51,4 δισ., ενώ το 2024αυξήθηκαν στα 68,7 δισ. Με τους φόρους τώρα στο 29% πε-ρίπου του ΑΕΠ το 2024, από την αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ (201,5 δισ.) κατά 17 δισ. προήλθαν τα 4,93 δισ. Από την αύξηση του πληθωριστικού ΑΕΠ τον ίδιο χρόνο κατά 36 δισ. προήλθαν τα 10,44 δισ. Και από τεκμήρια και φοροδιαφυγή κάθε είδους εισπράχθηκαν μόνο 1,93 δισ…
Υποκριτικά στο μεταξύ παρεμβαίνει το κράτος για να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, που δεν τον πληρώ-νει το ίδιο. Και τις αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο βάζει τον ιδιωτικό τομέα να τις πληρώσει. Το φυσιολογικό θα ήταν η αύξηση των μισθών και στις δύο περιπτώσεις να είναι συνάρτηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που είναι στο45% του μ.ό. της Ε.Ε. και για να αυξηθεί θέλει επενδύσεις.
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θέλει μείωση των συντελεστών και απλοποίηση του φορολογικού συστήματος για όλους, με λίγους συντελεστές που τιμαριθμοποιούνται. Και βέβαια αφαίρεση όλων των δαπανών και για τους πολίτες, ώστε να υπάρχει κίνητρο για να ζητάνε αποδείξεις… Τα άλλα είναι όλα περικοκλάδες!