Μια πληγή στην ηθική τάξη του κόσμου

Έχει ανοίξει μια τεράστια πληγή στην ηθική τάξη του κόσμου, όπως γράφει ο Ντιντιέρ Φασσέν. Και εμείς, στον ιστορικό χρόνο που έτυχε να υπάρξουμε σε αυτό τον πλανήτη, γινόμαστε μάρτυρες μιας γενοκτονίας. Μιας γενοκτονίας που άρχισε μετά από την φριχτή επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023. Το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας. Με ανελέητους βομβαρδισμούς αμάχων, με εκατόμβες θυμάτων, με χρήση του λιμού ως εργαλείο πολέμου.

Η στάση των «Δυτικών Δημοκρατιών» απέναντι στη σφαγή υπήρξε υποκριτική, απάνθρωπη και κυνική. Στήριξαν την ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου και φίμωσαν κάθε φωνή που υψωνόταν καταγγέλλοντας τις πρακτικές του Ισραήλ. Στιγμάτισαν με την κατηγορία του αντισημιτισμού κάθε άνθρωπο που τόλμησε να καταγγείλει τα ειδεχθή εγκλήματα στη Γάζα. Με τα συστημικά τους Μέσα αποσιώπησαν, διαστρέβλωσαν, απομόνωσαν και παραποίησαν τη φύση και την έκταση της καταστροφής.

Τι κι αν ο ΟΗΕ χαρακτήρισε γενοκτονία αυτό που κάνει το Ισραήλ, τι κι αν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του πρωθυπουργού Νετανιάχου, η «πολιτισμένη» Δύση με τις ανθρωπιστικές της ευαισθησίες και τις δημοκρατικές αξίες απέστρεψε το βλέμμα και άφησε επί μακρόν να συνεχίζεται η σφαγή. Και τώρα, που η πραγματικότητα έγινε πλέον αβάσταχτη και ο κόσμος αγανακτεί όλο και πιο έντονα στη συντελούμενη καταστροφή, άρχισαν να ευαισθητοποιούνται κάποιες δυτικές χώρες και να επανεξετάζουν τη συνεργασία τους με το Τελ Αβίβ.

Όχι όλες φυσικά. Η μικρή -από κάθε άποψη- Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη δεν τολμά έστω να συνταχθεί με τις μεγάλες αυτές ευρωπαϊκές χώρες. Ψελλίζει μισόλογα και υπεκφεύγει τεχνηέντως την  κατηγορηματική καταδίκη της ισραηλινής πολιτικής. Είναι και μεγάλα τα deals βλέπετε και δεν είναι καιροί τώρα να λες όχι σε επωφελείς στρατηγικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Περισσότεροι από 53.000 οι νεκροί, στη συντριπτική τους πλειονότητα άμαχοι. Στις 19.000 υπολογίζονται τα νεκρά παιδιά. Δεν έχουν αξία αυτές οι ζωές. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται από το ισραηλινό κράτος ως κατώτερο είδος ανθρώπων, όπως κάποτε αντιμετωπίζονταν οι Εβραίοι από τους Ναζί και οι αυτόχθονες από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες - «εκπολιτιστές». Πρέπει να προηγηθεί η απανθρωποποίηση των πληθυσμών αυτών προκειμένου να προχωρήσει, απαλλαγμένος από ενοχλητικές ηθικές αναστολές, ο αφανισμός τους.

Και ο αφανισμός προχωρά. Εφαρμόζεται  το σχέδιο του Λυκούντ, από το μακρινό 1977, το οποίο επαναδιατύπωσε ο Νετανιάχου από το βήμα του ΟΗΕ, για μία και μόνη κυριαρχία, Ισραηλινή, «από τη θάλασσα μέχρι τον Ιορδάνη». Για μια Παλαιστίνη χωρίς Παλαιστίνιους. Οι Παλαιστίνιοι όμως αρνούνται να εγκαταλείψουν τη γη τους.

*Πολιτικός Επιστήμονας