Μηχανογραφικό: Ο «μύθος» για τις έξυπνες επιλογές σχολών και τι πρέπει να προσέξουν οι υποψήφιοι

Πολλά γράφονται για τις έξυπνες επιλογές σχολών, την έξυπνη συμπλήρωση του Μηχανογραφικού και άλλα παρόμοια, πράγματα που χρειάζεται να τα ξεκαθαρίσουμε. Αν υπήρχαν έξυπνες επιλογές σχολών, θα υπήρχαν και μη έξυπνες, πράγμα που δεν ισχύει.

Όπως δεν υπάρχουν καλές και κακές σχολές. Υπάρχουν μόνο σχολές που μου ταιριάζουν και σχολές που δεν μου ταιριάζουν, σχολές που υπηρετούν σωστά το επιστημονικό αντικείμενο που θεραπεύουν και άλλες που δεν το κάνουν, διότι δεν μπορούν.

Ο υποψήφιος πρέπει αρχικά να επιλέξει το επιστημονικό αντικείμενο ή τα επιστημονικά αντικείμενα με τα οποία θέλει να ασχοληθεί. Κάθε υποψήφιος προέρχεται από ένα από τα τέσσερα επιστημονικά πεδία. Οι σχολές του πεδίου του θεραπεύουν κάποια επιστημονικά αντικείμενα. Η πρώτη επιλογή αφορά αυτό. Είμαι από το 2ο Πεδίο. Με ενδιαφέρει η Φυσική και η Μηχανολογία, για παράδειγμα. Επιλέγω σε ποιο από τα δύο θα δώσω προτεραιότητα. Πώς θα κρίνω; Κοιτάζω το κάθε ένα από τα δύο αυτά αντικείμενα, μέσα από χαρακτηριστικές σχολές τους, για να καταλάβω τις διαφορές τους. Η μελέτη του Οδηγού Σπουδών μου δείχνει ότι τα Τμήματα Φυσικής ασχολούνται με τη Φυσική σε θεωρητικό επίπεδο, ενώ οι Μηχανολόγοι χρησιμοποιούν τη Φυσική ως εργαλείο για να σχεδιάσουν ή να λύσουν πρακτικά προβλήματα. Προφανώς δεν είναι καλύτερο το ένα από το άλλο, ούτε το ένα πιο “έξυπνο” από το άλλο.

Επιλέγω ποιο προτιμώ περισσότερο από τα δύο. Αυτό θα έχει την προτεραιότητα. Αν επιλέξω τη Φυσική τότε θα δηλώσω πρώτα τα Τμήματα Φυσικής. Το πιο υψηλόβαθμο Τμήμα Φυσικής είχε πέρυσι 14.237 μόρια και το πιο χαμηλόβαθμο Τμήμα 9.338 μόρια. Ελέγχω, μέσα από το Πρόγραμμα Σπουδών αν έχω το κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.

Αν έχω 18.000 μόρια θα είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος, αφού θα καταφέρω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου να σπουδάσω Φυσική στην πόλη που θέλω. Μην ακούσω ότι πετάω τα μόριά μου για το Τμήμα Φυσικής. Δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο, αφού τα μόρια που συγκεντρώνω μου αυξάνουν ή μειώνουν τις πιθανότητες να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου και τίποτε άλλο. Δεν εξαργυρώνονται.

Αν έχω 11.000 μόρια και πάλι θα μπορέσω να σπουδάσω Φυσική, που είναι ο στόχος μου, αλλά θα πρέπει να κάνω κάποιους συμβιβασμούς. Ίσως δεν καταφέρω να εισαχθώ στην πόλη που προτιμώ. Κοιτάζω τις επιλογές μου. Πώς θα αποφασίσω; Το πρώτο μέλημα δεν πρέπει να είναι η απόσταση από την οικογενειακή εστία. Αυτό αποτελεί ένα από τα άγχη της… στιγμής. Στην πράξη δεν έχει σημασία. Λίγο πιο μακριά σημαίνει ίσως λίγο περισσότερος χρόνος ταξιδιού τρεις φορές το χρόνο.

Ποιο θα είναι, λοιπόν, το κριτήριο; Ο αριθμός των μελών του Διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού (ΔΕΠ), των καθηγητών δηλαδή, το Τμήματος θα μου δείξει αν πράγματι το συγκεκριμένο Τμήμα στη συγκεκριμένη πόλη έχει τη δυνατότητα να με εκπαιδεύσει σωστά. Αν το Τμήμα έχει λιγότερα από 10 μέλη ΔΕΠ, σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα στην εκπαίδευση. Θα ρωτήσει κάποιος; Είναι δυνατόν; Φυσικά στην Ελλάδα ζούμε και πολλές ταμπέλες λένε ψέματα. Πρόκειται για ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, και κανενός άλλου, όταν ιδρύεται ένα Τμήμα να στελεχώνεται με ικανό αριθμό μελών ΔΕΠ και όταν συνταξιοδοτούνται κάποιοι να αντικαθίστανται αμέσως.

Αν λοιπόν τα περισσότερα Τμήματα έχουν πάνω από 10 μέλη ΔΕΠ, τότε μπορώ να επιλέξω την πόλη που προτιμώ να σπουδάσω, με βάση τις πληροφορίες που μπορώ να συγκεντρώσω για τις εγκαταστάσεις, την ίδια την πόλη αλλά και τη φοιτητική ζωή, αφού εκεί θα ζήσω 4 έως 5 χρόνια.

Τώρα επιλέγεις σπουδές, όχι επάγγελμα

«Και τι δουλειά θα κάνεις μετά;» θα ρωτήσει κάποιος. Δεν γνωρίζω είναι η απάντηση. Η μετάβαση από τις σπουδές στην εργασία είναι κάτι αρκετά πολύπλοκο και δεν εξαρτάται μόνο από τις σπουδές μου. Τώρα επιλέγω σπουδές. Εξαρτάται από τις αξίες μου, τη στόχευσή μου σε κάποιο συγκεκριμένο επάγγελμα και φυσικά τις ευκαιρίες που θα μου παρουσιαστούν. Όλα αυτά θα διαμορφωθούν και θα αποφασιστούν στη διάρκεια των σπουδών μου καθώς θα μεγαλώνω και θα ωριμάζω.

Οι “θόρυβοι” γύρω σου είναι πολύ ενοχλητικοί και μπορεί να σε αποπροσανατολίσουν. Όλοι έχουν άποψη για το τι πρέπει να σπουδάσεις· οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γείτονες έχουν άποψη για σένα. Άκουσέ τους όλους και πάρε τις δικές σου αποφάσεις. Συνήθως γνωρίζουν ένα μέρος της αγοράς εργασίας και με βάση αυτό που συναντούν στον δικό τους χώρο εργασίας προτείνουν. Αγνοούν πλήρως τις επιθυμίες και τις δυνατότητές σου. Βέβαια, οφείλουμε να πούμε ότι οι γονείς έχουν αλλάξει και έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Όλο και περισσότεροι αφήνουν τα παιδιά τους να αποφασίσουν και τα στηρίζουν στις όποιες αποφάσεις τους. Ευτυχώς έχουν λιγοστέψει οι γονείς που επιμένουν να γίνεις γιατρός ή μηχανικός ή δικηγόρος, που ήταν το τρίπτυχο των παλαιότερων.

Να θυμάσαι, λοιπόν, ότι τώρα επιλέγεις σπουδές και όχι επάγγελμα. Το επάγγελμα θα αρχίσει να σε απασχολεί στη διάρκεια των φοιτητικών σου χρόνων, όταν θα ανακαλύπτεις το εύρος του επιστημονικού αντικειμένου που θα σπουδάζεις, θα ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τις προτιμήσεις σου.

*Ο Στράτος Στρατηγάκης είναι μαθηματικός – ερευνητής
[email protected]
www.stadiodromia.gr