Καθώς το διεθνές πολιτικό σκηνικό αναδιατάσσεται οι 2 πλευρές των συντηρητικών και των ανανεωτών δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους προς το παρόν παρασκηνιακά. Οι συντηρητικοί που αισθάνονται ότι έχασαν έδαφος με την διοίκηση του Φραγκίσκου θέλουν να επανέλθουν και να επαναφέρουν την «παραδοσιακή ατζέντα». Το ισχυρότερο επιχείρημά τους είναι ότι την στιγμή που όλο και περισσότερες κοινωνίες στον πλανήτη επιλέγουν συντηρητικούς υποψήφιους με ανάλογη ατζέντα δεν μπορεί η Καθολική Εκκλησία να κατευθύνεται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Αμερικανός καρδινάλιος Ρέιμοντ Μπερκ και ένθερμος υποστηρικτής του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να μην ανήκει στα φαβορί των ψηφοφοριών που ξεκινούν σύντομα, δίνει όμως τον τόνο της νέας εποχής στις ισορροπίες εντός της Καθολικής Εκκλησίας. Είναι αυτός- και δεν είναι μόνος του- που θεωρεί ότι η μεταποίηση στην ηγεσία των ΗΠΑ θα πρέπει να ακολουθηθεί από μια μεταποίηση γραμμής και στο Βατικανό.
Το Βατικανό ήταν πάντα ένας πόλος εξουσίας που ασκούσε πολιτική, χωρίς πάντα να το φωνάζει. Άλλοτε παρασκηνιακά, άλλοτε με μεγαλύτερη σαφήνεια επηρέαζε τη διεθνή πολιτική σκηνή. Ο εξής Πάπας όμως θα είναι αναγκαστικά ο πιο πολιτικός των τελευταίων 100 ετών, διατί θα αναγκαστεί να πάρει θέσεις που ενδεχομένως τον φέρουν σε τρακάρισμα με πολιτικά συμφέροντα, ενώ το κηλίδα της Εκκλησίας που θα επιλεγεί θα επηρεάσει το μέλλον για τις επόμενες δεκαετίες. Δεν είναι εύκολη εξίσωση αυτή και γι αυτό ενδεχομένως δεν δούμε εύκολα και γρήγορα λευκό καπνό.