Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει κοσκινίζει επ’ αόριστον

Ποτέ δεν έλειψαν από την Ελλάδα οι αφορμές για εμφύλιες διαμάχες. Στις μέρες μας γίνονται με φωνές, εξορκισμούς του αντιπάλου, δολοφονίες χαρακτήρων και μάλλον κάναμε πρόοδο σε σχέση με παλαιότερα, όπου τον λόγο είχαν τα όπλα και οι Έλληνες σκοτώνονταν μεταξύ τους.

Τα Τέμπη απέδειξαν ότι το κράτος στην Ελλάδα εκσυγχρονίστηκε μόνο στα λόγια. Τα δύο τρένα που συγκρούστηκαν και σκότωσαν 57 ανθρώπους ήταν στην ίδια γραμμή για 12λεπτά, γιατί ο αρμόδιος σταθμάρχης ή οι άλλοι αρμόδιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους. Καθόλου πρωτοφανές για την Ελλάδα, όπου μοιραζόμαστε ως κοινή παραδοχή το «ου μπλέξεις»!

Και αντί να πάμε στην ουσία, που είναι γιατί τα τρένα δεν λειτουργούν όπως πρέπει (παρά τα λεφτά που έχουν δοθεί), το επίπεδο αντιπαράθεσης έχει πάει -με ευθύνη της αντιπολίτευσης- στο αν υπήρχε ή όχι παράνομο φορτίο και έγινε η πυρόσφαιρα… Δηλαδή η μπάλα πήγε στην εξέδρα!

Η εκμετάλλευση είναι άγρια και οι φορείς της αδιαφορούν για το κράτος που δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα κάθε στιγμή να ελλοχεύει ο κίνδυνος να συμβεί πάλι κάτι τρομερό, που θα μας κάνει… να πέσουμε από τα σύννεφα. Και μετά η ίδια ιστορία, με την κάθε αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση όχι για την ουσία (που είναι ότι το κράτος δεν μεταρρυθμίστηκε), αλλά για απίθανα σενάρια που εφευρίσκει η πολιτική ανάγκη.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τη λαθρομετανάστευση. Προσπαθεί η κυβέρνηση να σφίξει λίγο τον νόμο, ώστε να σταλεί και ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε μπάτε σκύλοι αλέστε. Και στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής -όπου συζητούνται οι διαδικασίες επιστροφής μεταναστών στη χώρα τους- τα κόμματα της Αριστεράς (πλην ΚΚΕ) έδωσαν ρεσιτάλ φιλανθρωπισμού προτείνοντας η Ελλάδα να ανοίξει διάπλατα τα σύνορά της…

Αν ζούσε ο Μαρξ -που ήταν σαφώς κατά της μετανάστευσης- και άκουγε όσα λένε κάποιοι στο όνομά του θα γελούσε με τον δεκάρικο ανθρωπισμό που θέλει να κάνει την Ελλάδα παρκαδόρο της λαθρομετανάστευσης.

Οι οπαδοί των ανοιχτών συνόρων (που θέλουν οι ΜΚΟ και οι δικαιωματιστές κάθε είδους) καλό θα είναι να ζήσουν για κάποιο διάστημα είτε στη δυτική Αθήνα είτε στο κέντρο της πόλης, για να συναισθανθούν από πρώτο χέρι το πρόβλημα που προσεγγίζουν θεωρητικά.

Τόσο στα Τέμπη όσο και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης επιχειρείται η πόλωση της κοινωνίας με ιδεοληψίες που εξυπηρετούν μόνο πολιτικά συμφέροντα και όχι τη μακροπρόθεσμη προοπτική της χώρας.

Αν θέλουν τα κόμματα να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, υπάρχουν άπειρα θέματα, όπου θα έχουν να πούνε πολλά και να πιέσουν για λύσεις στην οικονομία, την υγεία, την παιδεία και αλλού.

Το να σπέρνουμε εμφύλια πάθη στην κοινωνία δεν είναι πολιτική αλλά παραλογισμός, που οδηγεί σε διαλυτικές τάσεις και καταστροφές. Αυτά η Ελλάδα τα πλήρωσε πολλές φορές ακριβά στο παρελθόν.