Πολεμικό κλίμα… μουσείου και η ανυποληψία της χώρας

Είναι από αυτούς που ξέρουν. Οπότε κανείς να μην περιμένει θεαματικές ανατροπές στην παρούσα συγκυρία. Το «πολεμικό κλίμα» που καλλιεργείται ενόψει της προσεχούς εμφάνισης των δύο πρώην πρωθυπουργών στο Πολεμικό Μουσείο θα παραμείνει εντός του κτιρίου, το οποίο ορίζουν οι οδοί Βασ. Σοφίας και Ριζάρη∙ άντε και ό,τι βγει στον αέρα από τους τηλεοπτικούς σταθμούς των ολιγαρχών, μέχρι να το πάρει κι αυτό ο αέρας της επικαιρότητας της επόμενης ημέρας. Κατά τα άλλα η κοινωνία θα μείνει με τις διαπιστώσεις των δύο πρώην, λες κι έχει ανάγκη από τον στόμφο και την ελεγχόμενη οργή τους για να σταθεί στα πόδια της και να μην πέσει στην οριστική κατάθλιψη.

Διότι αυτό που κυριαρχεί σήμερα δεν είναι δημοκρατία. Ενα σύστημα παρανομίας είναι που αξιοποιεί τα εξωτερικά γνωρίσματα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος για να αποφέρει τα κέρδη τα οποία επιθυμεί∙ υλικά και άυλα, τουτέστιν πολιτικές θέσεις και χρήμα (μ’ αυτή τη σειρά).

Η λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος ορίζεται από το Σύνταγμα, το οποίο εκτός των άλλων θέτει με αυστηρότητα τα όρια μεταξύ των τριών εξουσιών (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική), την ανεξαρτησία της μιας από την άλλη κι επίσης προβλέπει τους πρέποντες ελέγχους για όσα ενεργούν. Τελεία αλλά όχι παύλα. Υπό κανονικές συνθήκες λοιπόν, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ή του Εφετείου Αθηνών ή τέλος πάντων όποιος προβλέπεται από τον νόμο θα έπρεπε, με τη συνοδεία στελεχών ειδικής αστυνομικής διεύθυνσης, ήδη να έχει επισκεφθεί μια σειρά από κυβερνητικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένου του μεγάρου Μαξίμου, τα σπίτια του πρωθυπουργού και εμπλεκόμενων σε ύποπτες υποθέσεις υπουργών, τα σπίτια τους, τις έδρες των εταιρειών συγγενικών και φιλικών προσώπων, τις τράπεζες εσωτερικού και εξωτερικού με τις οποίες συναλλάσσονται, να έχουν κάνει «φύλλο και φτερό» υπολογιστές και χαρτούρα και να τους κρατούν σε ειδικά φυλασσόμενους χώρους μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακριτική διαδικασία.

Σκάνδαλο Novartis, σκάνδαλο υποκλοπών, Τέμπη και όλα όσα συνδέονται μ’ αυτή την τραγωδία (ευρωπαϊκά κονδύλια που κατέληξαν στις τσέπες επιτηδείων, ασφάλεια σιδηροδρομικού δικτύου, επιλογή στελεχών κ.λπ.), blue skies και «ομάδα αλήθειας», κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, απευθείας αναθέσεις, ΟΠΕΚΕΠΕ και παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις με ευρωπαϊκά χρήματα είναι μόνο μερικές υποθέσεις που, σε μια δημοκρατική χώρα, θα είχαν ρίξει την κυβέρνηση από μια φορά η κάθε μια της.

Τέτοιος είναι ο βόρβορος, που η πλήρης πολιτική ανασυγκρότηση είναι εκ των ων ουκ άνευ. Τα πολιτικά προγράμματα όσων προσβλέπουν σ’ ένα διαφορετικό αύριο μοιάζουν άχρηστα, αν δεν συνοδεύονται από νομικά κείμενα που θα προετοιμάζουν την παραδειγματική τιμωρία των εμπλεκομένων σ’ αυτές τις πρωτοφανείς υποθέσεις διαφθοράς. Διαφορετικά, ούτε η θεσμική ούτε η όποια εσωκομματική αντιπολίτευση ή αμφισβήτηση θα είναι σε θέση να αλλάξουν πορεία πλεύσης σ’ αυτή τη χώρα της ανυποληψίας.

Τι άλλο άραγε χρειάζεται να συμβεί για να κινηθούν οι διαδικασίες απαλλαγής από μια κυβέρνηση η οποία δεν χαίρει καμίας εκτίμησης ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό; Ή μήπως κάποιοι περιμένουν λύση στην αποικία από την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ; Μέχρι εκεί η κατάντια;