Σακελλαρίδης: Τα κυβερνητικά παραμύθια για τους μισθούς στην Ελλάδα φτάνουν σε ένα τέλος

Τα στοιχεία της Eurostat για τους μέσους μισθούς εκφρασμένους σε μονάδες αγοραστικής δύναμης επικαλείται ο γραμματέας της ΚΕ της Νέας Αριστεράς Γαβριήλ Σακελλαρίδης, τονίζοντας πως «τα κυβερνητικά παραμύθια για τους μισθούς στην Ελλάδα φτάνουν σε ένα τέλος».

Ταυτόχρονα ο κ. Σακελλαρίδης, επικαλούμενος εκ νέου τα στοιχεία της Eurostat, πως  «η αύξηση του μέσου μισθού (σ.σ. στην Ελλάδα) το 2023, ήταν η τέταρτη μικρότερη στην EE (4%), μικρότερη προφανώς από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».

Ο γραμματέας της ΚΕ της Νέας Αριστεράς τονίζει ότι με δύο τρόπους μπορούν να αυξηθούν οι πραγματικοί μισθοί στη χώρα. Όπως λέει, «η επαναφορά του θεσμικού πλαίσιου για εθνικές συλλογικές συμβάσεις, αφότου αυξηθεί ο κατώτατος μισθός στα 1000 ευρώ για το 2025. Αλλά και η ψήφιση ενός θεσμικού πλαίσιου για ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης των εργαζομένων (αρχή ευνοϊκότερης ρύθμισης, αρχή επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην διαιτησία)».

Καταληκτικά ο κ. Σακελλαρίδης επισημαίνει πως «αυτή είναι η πραγματικότητα. Καμία επικοινωνιακή διαχείριση δεν την αλλάζει. Ένας τρόπος μόνο υπάρχει για να την αλλάξει. Αγώνας για την ενίσχυση των εργατικών σωματείων και των συλλογικών διεκδικήσεων τους. Αγώνας απέναντι στην πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη».

Όσα αναφέρει ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης:

Τον Αύγουστο που μας πέρασε, το ΚΕΠΕ δημοσίευσε την έρευνα του οικονομολόγου Βλάση Μισσού, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα πλέον είχε τον χαμηλότερο μέσο μισθό (μισθός ανά ώρα εργασίας) εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, κάτω και από αυτόν της Βουλγαρίας.

Τότε η αντίδραση του κ. Σκέρτσου ήταν πετάξει την μπάλα στην εξέδρα συγκρίνοντας εντελώς άλλα πράγματα, όπως τον ονομαστικό κατώτατο μισθό μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας και να μιλήσει για fake news. Συνηθισμένη πρακτική gaslighting, βγαλμένη από τα κιτάπια της Τραμπικής προπαγανδιστικής παράδοσης.

Πλέον έρχεται η Eurostat να επιβεβαιώσει την έρευνα του κ. Μισσού και δώσει άλλη μια αρνητική πρωτιά στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη:

Η Ελλάδα και με βάση τα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας έχει τον χαμηλότερο μέσο μισθό (μισθός ανά εργαζόμενο) εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης στην ΕΕ, κάτω ακόμα και από την Βουλγαρία και την Σλοβακία (Εικόνα 1).

Επίσης τα στοιχεία της Eurostat καταρρίπτουν έναν ακόμη μύθο που σιγοντάρει η κυβέρνηση μας εδώ και αρκετό καιρό, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που σε κάνει να απορείς, μήπως έχει δίκιο κιόλας.

Αλλά μετά έρχονται στα στοιχεία της Eurostat.

Όπως φαίνεται στην Εικόνα 2, η αύξηση του μέσου μισθού το 2023, ήταν η τέταρτη μικρότερη στην EE (4%), μικρότερη προφανώς από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, την στιγμή που στην Βουλγαρία κι την Ρουμανία (ναι, με αυτές τις χώρες συναγωνιζόμαστε στις στατιστικές συνήθως) η αύξηση του μέσου μισθού είναι 14% και 18% αντίστοιχα το 2023.

Εν ολίγοις, τα κυβερνητικά παραμύθια για τους μισθούς στην Ελλάδα φτάνουν σε ένα τέλος, χριστουγεννιάτικα.

Δύο είναι οι τρόποι για να αυξηθούν οι πραγματικοί μέσοι μισθοί:

Η επαναφορά του θεσμικού πλαίσιου για εθνικές συλλογικές συμβάσεις, αφότου αυξηθεί ο κατώτατος μισθός στα 1000 ευρώ για το 2025.

Αλλά και η ψήφιση ενός θεσμικού πλαίσιου για ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης των εργαζομένων (αρχή ευνοϊκότερης ρύθμισης, αρχή επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στην διαιτησία).

Τα παραπάνω προέβλεπε η τροπολογία της Νέας Αριστεράς, πριν δυο βδομάδες, που απέρριψε η κυβέρνηση.

Χωρίς τα παραπάνω, καμία αύξηση του κατώτατου μισθού δεν θα αρκεί για να αυξήσει τον μέσο μισθό. Το ξέρουν οι εργοδότες, το ξέρει πολύ καλά και η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη.

Επιπλέον όσο δεν αντιμετωπίζεται η ακρίβεια, που έχει εκτινάξει τα κέρδη των επιχειρήσεων και τα έσοδα της κυβέρνησης από την έμμεση φορολογία, οι πραγματικοί μισθοί θα παραμένουν στον πάτο της Ε.Ε.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Καμία επικοινωνιακή διαχείριση δεν την αλλάζει.

Ένας τρόπος μόνο υπάρχει για να την αλλάξει: Αγώνας για την ενίσχυση των εργατικών σωματείων και των συλλογικών διεκδικήσεων τους. Αγώνας απέναντι στην πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.