Σελέν Ερντέμ στα ΝΕΑ: «Ο αθλητισμός ενώνει τους ανθρώπους»

Με ίνδαλμά της τον Φατίχ Τερίμ και βαδίζοντας με τις ψηλοτάκουνες γόβες-σήμα κατατεθέν της πάνω στα χνάρια του Εργκίν Αταμάν, η Σελέν Ερντέμ κάνει με δυναμισμό την εμφάνιση της στο ελληνικό μπάσκετ. Η νέα προπονήτρια της ομάδας γυναικών του ΠΑΣ Γιάννινα, η πρώτη προπονήτρια από την Τουρκία που έχει δουλέψει ποτέ στη χώρα μας, συστήνεται μέσα από «ΤΑ ΝΕΑ» στο ελληνικό κοινό.

«Η πρόταση από τον ΠΑΣ ήρθε ξαφνικά στα χέρια μου, αλλά την αποδέχθηκα χωρίς πολλή σκέψη.

Παρακολούθησα έναν αγώνα του κι αμέσως είπα ότι πρέπει να δουλέψω σε αυτή την ομάδα και αυτή την πόλη. Ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα μου, για πρώτη φορά εκτός Τουρκίας κι έχω την ευκαιρία να αποκτήσω περισσότερες εμπειρίες και να εξελιχθώ επαγγελματικά», λέει.

Από το 2015 ως το 2018 η Σελέν Ερντέμ ήταν assistant coach στην Εθνική Τουρκίας παίρνοντας μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016), Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δύο Ευρωμπάσκετ.

Από το 2020 και μετά εξελίχθηκε σε μια πολλά υποσχόμενη προπονήτρια με τη δουλειά της στο τουρκικό πρωτάθλημα, ένα από τα πιο ισχυρά στην Ευρώπη και πάντως ισχυρότερο από το ελληνικό. «Κι όμως, το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό απ’ όσο φαίνεται.

Ξεχωρίζει για την ευφυΐα των προπονητών του, την έμφασή τους στην τακτική και την ενέργεια των παικτριών του. Από την άλλη ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι μια ομάδα με δυνατότητες και θέλω να την οδηγήσω στην κορυφή. Θέλω να φτιάξουμε ένα success story εδώ και είμαι ενθουσιασμένη με αυτή την προοπτική».

Δεν είναι συνηθισμένο ένας Τούρκος ή μια Τουρκάλα να κυνηγούν την επιτυχία μέσω μιας ελληνικής ομάδας. Ούτε το αντίστροφο. Ο λόγος προφανής: «Πάντα πίστευα ότι ο αθλητισμός έχει τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους. Και πράγματι, βλέπω πόσο θερμά με έχουν υποδεχθεί όλοι εδώ. Οι άνθρωποι της ομάδας, οι παίκτριες, ο κόσμος με έχουν κάνει να νιώσω πολύ άνετα. Υπάρχει μαχητικό πνεύμα στα Γιάννενα, που μου ταιριάζει απόλυτα. Κι έπειτα, ο τρόπος ζωής εδώ είναι αρκετά κοντά στον δικό μας. Δεν έχουν περάσει ούτε δέκα μέρες, αλλά ήδη λέω ευτυχώς που ήρθα εδώ».

Επαιζε μπάσκετ από μικρή, αλλά αναγκάστηκε να σταματήσει μόλις στα 18 της χρόνια λόγω σοβαρών τραυματισμών.

«Ηταν αδύνατο, όμως, να μείνω μακριά από τα γήπεδα. Ετσι ξεκίνησα αμέσως ως βοηθός προπονητή στην τότε ομάδα μου. Παράλληλα σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Γκαζί, ένα από τα πιο σημαντικά στην Τουρκία, και πήρα πτυχίο από το τμήμα προπονητικής μπάσκετ.

Ο τραυματισμός μου μού έδωσε την ευκαιρία να εκφράσω την αγάπη μου για το άθλημα με διαφορετικό τρόπο».

Χρειαζόταν θάρρος για να πάρει αυτό τον δρόμο: «Ηταν γενναία η απόφαση. Ομως η αγάπη μου για το μπάσκετ, η ηγετική μου ικανότητα, η αυτοπεποίθησή μου, το πείσμα και η ικανότητά μου να αναλύω το παιχνίδι με βοήθησαν να προχωρήσω μπροστά».

Δεν ήταν εύκολο. Πολλοί, στην Τουρκία και όχι μόνο, πιστεύουν ότι η προπονητική είναι δουλειά για άνδρες: «Είναι, πράγματι, δύσκολο να κερδίσεις τον σεβασμό και να αποδείξεις την προπονητική σου αξία όταν είσαι γυναίκα. Ωστόσο, προσπαθώ να μετατρέπω κάθε δυσκολία σε ευκαιρία.

Πάντα αντιμετώπιζα σεξισμό, αλλά αυτό με έκανε ακόμα πιο δυνατή και φιλόδοξη. Δεν τα παράτησα ποτέ, γιατί έπρεπε να είμαι παράδειγμα για εκατοντάδες γυναίκες συναδέλφους μου, για τις οποίες ένιωθα υπεύθυνη.

Πάντα δούλευα και συνεχίζω να δουλεύω πιο σκληρά από οποιονδήποτε άλλο για να αποδείξω ότι μια γυναίκα προπονήτρια μπορεί να είναι καλύτερη από έναν άνδρα. Στο γήπεδο κατάφερα να υπερβώ τις προκαταλήψεις, αφήνοντας τις ικανότητές μου να μιλήσουν. Και πιστεύω ότι με τις επιτυχίες μου βοηθώ να αλλάξει αυτή η αντίληψη».

Πώς είναι όμως ως προπονήτρια; «Επικοινωνώ εύκολα με τις παίκτριες και προσπαθώ όσο μπορώ να είναι επιτυχημένες όχι μόνο μέσα στο γήπεδο, αλλά και στη ζωή τους. Δίνω έμφαση στο ομαδικό παιχνίδι. Είμαι πειθαρχημένη, δημιουργική, φιλόδοξη, εργατική και πάντα έτοιμη για νέες προκλήσεις. Δεν τα παρατάω ποτέ, είμαι μαχητική».

Αρκεί να δει κανείς πόσο αεικίνητη είναι στον πάγκο όταν κοουτσάρει με… τόνους ενέργειας στη διάρκεια του αγώνα. Μα πώς τα καταφέρνει πάνω τις ψηλοτάκουνες γόβες της, που δεν αποχωρίζεται ποτέ; «Είναι μέρος του στυλ μου! Ετσι νιώθω πιο άνετα. Για μένα, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια δεν διαφέρουν από τα αθλητικά. Δίνω μεγάλη σημασία στο στυλ και την εικόνα μου. Μου αρέσει να μεταφέρω την ενέργειά μου στο γήπεδο».

Αυτή η ενέργεια, οι χειρονομίες και ο ενθουσιασμός που βγάζει στον πάγκο έχουν κάνει πολλούς στην Τουρκία να την παρομοιάσουν με τον Φατίχ Τερίμ. Κι ας είναι αυτός του ποδοσφαίρου. «Είναι μεγάλη τιμή για μένα αυτή η σύγκριση και εργάζομαι σκληρά για να την αξίζω.

Ο Φατίχ Τερίμ είναι μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία του τουρκικού αθλητισμού και από τους προπονητές που με έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει με τον τρόπο με τον οποίον ηγείται».

Ο Τερίμ πέρασε πέρυσι από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, ο Εργκίν Αταμάν ήρθε και είναι ακόμα εδώ: «Είναι πολύ αξιόλογος προπονητής. Ηγέτης, φιλόδοξος, μαχητικός και εξαιρετικά έξυπνος άνθρωπος. Παρακολουθώ με προσοχή την πορεία του στον Παναθηναϊκό και σέβομαι πολύ τη δουλειά του».

Η Σελέν Ερντέμ ήρθε στην Ελλάδα αποφασισμένη να πετύχει. Γιατί έχει όνειρα: «Θέλω να αφήσω το αποτύπωμά μου στο μπάσκετ γυναικών και να διακριθώ σε διεθνές επίπεδο. Ονειρό μου είναι να επιστρέψω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή τη φορά ως πρώτη προπονήτρια», λέει.