Στέλιος Παπαλεξάνδρου: Aναμνήσεις από τη συμμετοχή του στον ιστορικό αγώνα Αίας Σαλαμίνας – Άγιαξ Ολλανδίας το 1973

Ο Στέλιος Παπαλεξάνδρου στην πολύχρονη πορεία στα γήπεδα σαν ποδοσφαιριστής, φόρεσε για επτά χρόνια τη φανέλα που είχε για σήμα τον Αίαντα και χρώματα μπλε – άσπρο και ευτύχησε με την ομάδα της Σαλαμίνας να παίξει στον ιστορικό αγώνα με τον ερυθρόλευκο Άγιαξ της Ολλανδίας στις 13 Ιουνίου 1973 στο γήπεδο του όμορφου νησιού του Αργοσαρωνικού.
Συναντηθήκαμε μαζί του και μιλήσαμε για αυτή τη μοναδική εμπειρία που είχε αντιμετωπίζοντας τα ποδοσφαιρικά μεγαθήρια του πλανήτη, εκείνη την εποχή.

Μιλάμε για ένα σύλλογο που από το 1900 που ιδρύθηκε, εκτός τη μεγάλης συλλογής τίτλων στη χώρα του, έχει κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών τέσσερις φορές, από μία φορά το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα και ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Το 1971 είχε κερδίσει με 2-0 τον Παναθηναϊκό στο Γουέμπλεϊ στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

-Πότε ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο;

-«Από τα 13 μου στις αλάνες της περιοχής, γεννήθηκα το 1953 στην Αμφιάλη. Μετά στα 15 πήγα στον Αστέρα Κερατσινίου που αγωνίζονταν στη Β κατηγορία Πειραιά.

Από εκείνη την ομάδα βγήκαν μεγάλοι παίκτες όπως ο Καψής που πήγα στον Παναθηναϊκό. ο Ζουάνος που πήγε στον Ολυμπιακό, οι αδελφοί Τουλγέρογλου, κλπ
Έπαιξα ένα χρόνο και στα 16 με πήρε ο Αίας Σαλαμίνας που έπαιζε τότε στη Β’ Εθνική κατηγορία.

-Ποια ήταν η σχέση της τοπικής κοινωνίας με την ομάδα;

-«Γέμιζε το γήπεδο, στήριζε και στηρίζει την ομάδα η τοπική κοινωνία. Να πούμε ότι τότε τα γήπεδα ήταν ξερά, όχι μόνο στη Β’ Εθνική, αλλά και σε πολλές ομάδες της Α’ Εθνικής. Προπονητής μας ήταν ο Πάνος Μάρκοβιτς που ήταν πρωτοποριακός για την εποχή του και μας μάθαινε συστήματα. Η ομάδα είχε εξαιρετικούς παίκτες όπως ο Αντωνάτος, ο Χαρτοφύλακας, οι αδελφοί Κουλουριώτη, ο Ντάσκας, κλπ».

Ο Στέλιος Παπαλεξάνδρου δεύτερος από δεξιά στην κάτω σειρά στον ιστορικό αγώνα

-Πως αντιδράσατε όταν μάθατε ότι θα παίξετε με τον Άγιαξ;

-«Υπήρξε ενθουσιασμός, ο Άγιαξ είχε έρθει στην Ελλάδα και είχε παίξει με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ήθελε όμως να επισκεφτεί τον τόπο που ήταν η πατρίδα του Αίαντα, για να γνωρίσει την περιοχή από την οποία προήλθε το όνομά του. Επισκέφτηκαν αρχαία, όπου και ξεναγήθηκαν, ενώ μου έκανε εντύπωση ότι ενώ πήγαμε μία αντιπροσωπεία να τους επισκεφτούμε στο ξενοδοχείο τη μέρα του αγώνα, αυτοί έκαναν ήδη προπόνηση στην άμμο της παραλίας και μας εντυπωσίασε γιατί την ίδια μέρα θα έδιναν και αγώνα».

-Τι εντύπωση σας έκανε η ολλανδική αποστολή;

-«Ήταν αθλητικά παιδιά και απλοί άνθρωποι. Την ίδια ώρα υπήρχε ενθουσιασμός από τον κόσμο που ήθελε να δει το παιχνίδι, εμείς δεν είχαμε άγχος, αφού άλλωστε ήταν ένα φιλικό παιχνίδι με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι αγωνίζονταν δύο ομάδες με το ίδιο όνομα, στον τόπο από όπου αυτό προήλθε. Προπονητής μας ήταν ο Μπάμπης Κοτρίδης».

-Πως ήταν το γήπεδο από κόσμο τη μέρα του αγώνα;

-«Είχε γεμίσει η κερκίδα, υπήρχαν όρθιοι, μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν είχαν μπει θεατές, ενώ άλλοι είχαν σκαρφαλώσει σε μάντρες. Πρέπει να ήταν πάνω από πέντε, ίσως και έξι χιλιάδες κόσμος. Στην αρχή υπήρξε και καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

-Πως αντιμετώπισαν το γεγονός ότι το γήπεδο ήταν ξερό, όταν είχαν ήδη αγωνιστεί σε κορυφαία γήπεδα σε όλο τον κόσμο με χόρτο;

-«Στην αρχή το κοίταξαν παράξενα, αλλά μέσα στον αγώνα έτρεχαν σαν τρελοί, δεν τους επηρέασε. Είχαν φέρει και αρκετές ρεζέρβες στην αποστολή, αλλά υπήρχαν και κορυφαίοι παίκτες όπως ο Τζόνι Ρεπ που εκείνη τη χρονιά πήρε μεταγραφή στην Βαλένθια με μεγάλο ποσό.

Αγωνιστικά μας έβαλαν δύο γκολ ενώ εμείς είχαμε δύο δοκάρια. Αρχικά άνοιξαν το σκορ οι Ολλανδοί, μετά είχε εγώ δοκάρι και έτσι φτάσαμε στο ημίχρονο. Μετά έκαναν το 0-2 και ακολούθως είχε δοκάρι ο Στασινόπουλος.

Μέσα στον αγώνα εκτός από καταπληκτικοί παίκτες, ήταν κύριοι στη συμπεριφορά τους. Μετά τη λήξη του αγώνα έγινε δεξίωση στην αποστολή».

-Ποιος ήταν ο απόηχος του αγώνα;

-«Στην Ολλανδία είχε μεγάλη και θετική απήχηση, μας έχουν καλέσει και ως παλαιμάχους να πάμε. Φυσικά και στην Ελλάδα, φίλοι μας που έπαιζαν σε άλλες ομάδες μας ρωτούσαν για τις εντυπώσεις μας. Θυμίζω ότι είχαμε εξαιρετική ομάδα, μάλιστα εκείνη τη χρονιά φέραμε 2-2 με τον μεγάλο ΠΑΣ Γιάννινα που ανέβηκε στην Α’ Εθνική, όπου και διέγραψε σπουδαία πορεία».

-Ποια ήταν η ποδοσφαιρική συνέχεια για εσάς;

-«Μετά τον Αία πήγα για ένα χρόνο στην Αμφιάλη, μετά άλλο ένα χρόνο στο Φωστήρα, ακολούθως στο Σαρωνικό Αίγινας για ένα χρόνο, μετά στο Μαύρο Αετό για τρία χρόνια, άλλα δύο στη Δόξα Πειραιά, ένα χρόνο στον Πανγυθεατικό όπου πήραμε πρωτάθλημα, ένα χρόνο στη Δύναμη Νίκαιας, ξανά ένα χρόνο στο Μαύρο Αετό, γύρισε για ένα χρόνο στον Αστέρα Κερατσινίου, την ομάδα από την οποία ξεκίνησα και τέλος ένα χρόνο στον ΠΑΟΑΝ όπου πήραμε το πρωτάθλημα της Β’ Πειραιά και εκεί σε ηλικία 40 ετών σταμάτησα το ποδόσφαιρο».

-Η σημερινή σας επαφή με το ποδόσφαιρο ποια είναι;

-«Είμαι Β’ αντιπρόεδρος των παλαιμάχων του Πειραιά και προπονητής τους, αγωνίζομαι με τους παλαίμαχους του Φωστήρα και λειτουργώ στα πλαίσια της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά».

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος

Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος