Τι πρέπει, τι δεν πρέπει…

Καλές οι ΗΠΑ και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γω. Θυμάμαι.

Εξηγώ. Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τον ένοικο του Λευκού Οίκου πως ο πόλεμος στην Ουκρανία «δεν έπρεπε να είχε ξεκινήσει ποτέ». Τι δεν λέει, όμως; Οι ΗΠΑ τον ξεκίνησαν. Επέλεξαν εχθρό, τη Ρωσία. Από το 2008, όταν ο Μπους μετρούσε μέρες για να αποχαιρετήσει την προεδρία.

«Συμφωνήσαμε ότι θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Το ενταξιακό σχέδιο δράσης – MAP είναι το επόμενο βήμα για την Ουκρανία και τη Γεωργία στον δρόμο τους προς την ένταξη». (3 Απριλίου 2008)

Το ρωσο-νατοϊκό Βουκουρέστι, παρουσία μάλιστα του Πούτιν, στα επόμενα βήματα ευρέθη: στον πόλεμο της Ρωσίας στη Γεωργία (2008), στη μονομερή προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, στις πολυετείς συρράξεις στο Ντονμπάς και από το 2022 στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Εκείνο που δεν κατάλαβα, είναι γιατί, ενώ είχε γίνει η (επι)στροφή των ΗΠΑ στην Ασία ήδη από το 2012, λόγω της μεγάλης ανταγωνίστριας Κίνας, ξαναγύρισαν στα Κρεμλίνα.

«Έπρεπε να είχαν κάνει (σ.σ.: οι Ουκρανοί) συμφωνία νωρίτερα». Τι δεν λέει ο κ. Τραμπ; Οι ΗΠΑ -αγκαζέ με την πρόθυμη Βρετανία- σκότωσαν την προοπτική τον Απρίλιο του 2022. Η κυρία Νούλαντ, προσωποποίηση της αμερικανικής πολιτικής στο ουκρανικό, γεράκι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σταθερό, υπό έξι προέδρους, το παραδέχτηκε με χαμόγελο-μαχαίρι σε συνέντευξή της, που ανέβηκε στο ΥοuTube στις 3 Σεπτεμβρίου 2024. Το πιο ωραίο, όμως, ήταν ο κυνισμός με τον οποίο σχολίασε τη ρωσική εισβολή. «Ήταν ενδιαφέρον να βλέπει κανείς πόσο κακός ήταν ο ρωσικός στρατός. Εννοώ… εξαφάνισε τελείως τον μύθο μιας υπερδύναμης που θα μπορούσε να διασχίσει την Ευρώπη όποτε της έκανε κέφι».

Δηλαδή, ήξεραν οι ΗΠΑ ότι η Ρωσία δεν ήταν φοβερή και τρομερή απειλή για την Ευρώπη, αλλά βάραγαν το ντέφι και χάνονταν ζωές, υποδομές, εδάφη, οικονομίες στα νέφη. Τώρα, ποιος από τα σύννεφα πέφτει;