Το «δούναι και λαβείν» της Ευρώπης

Quid pro quo. Tη λατινική αυτή φράση (στα ελληνικά, δούναι και λαβείν) πρωτάκουσα στην ταινία «Η σιωπή των αμνών» και έκτοτε τη μνημονεύω τακτικά. Φαίνεται πως κάτι παρόμοιο σκέφτεται και ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος, μιλώντας μετά την επιστροφή του από την Ουάσιγκτον, είπε πως θα επιδιώξει μια συμφωνία που θα επιτρέπει την εισαγωγή -αδασμολόγητα- αμερικανικών αυτοκινήτων στην Ευρώπη με αντάλλαγμα δασμολογικές απαλλαγές για τον ίδιο αριθμό οχημάτων που εξάγονται στις ΗΠΑ.

Ήδη, οι μεγάλες γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες -που πλήττονται περισσότερο από τους δασμούς Τραμπ- βρίσκονται σε συνομιλίες με την κυβέρνηση των ΗΠΑ για μια πιθανή συμφωνία, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως προηγούμενο και για άλλες βιομηχανίες. Βέβαια, ο καγκελάριος Μερτς επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο εκπροσωπώντας τη Γερμανία, κάτι που ήδη έχουν κάνει ο πρόεδρος της Γαλλίας και η Ιταλίδα πρωθυπουργός. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έχει ακόμη καταφέρει να βρει τον δρόμο για την Ουάσιγκτον.

Ποια είναι τελικά η ευρωπαϊκή πρόταση για μια εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ; Αυτή που κόμισε ο Εμανουέλ Μακρόν, η Τζόρτζια Μελόνι ή ο Φρίντριχ Μερτς; Ή μήπως η Ε.Ε. παίζει καθυστερήσεις θεωρώντας πως η επιθετική εμπορική πολιτική Τραμπ θα εκτονωθεί, όπως φαίνεται να συμβαίνει στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ με την απομάκρυνση του Έλον Μασκ. Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή: η παραδοχή από πλευράς της Ευρώπης ότι η γηραιά ήπειρος θα παραμείνει εξαρτημένη από τις ΗΠΑ στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, δηλαδή θα παραμείνει εγκλωβισμένη στην αδυναμία της.